Ruzie in de kerk
In het Reformatorisch Dagblad van zaterdag 2 februari 2019 werd door Steef Post in gegaan op ruzie in de kerk. Als bemiddelaar komt hij daarmee veel in aanraking en ruzies kunnen tot grote problemen leiden. Het is daarom goed om te bemiddelen en dergelijke zaken te voorkomen. Ruzie en verschil van mening leiden vaak tot droevige toestanden. We kunnen er allemaal wel een paar namen bij bedenken. Hoe moeten we over dergelijke dingen denken?
In de eerste en voornaamste plaats is het denk ik goed om te beseffen dat wij allemaal beperkte en zondige mensen zijn. Onwillekeurig kan de duivel of hoogmoed binnendringen. Het kan zomaar gebeuren dat er hete hoofden en koude harten zijn. Soms kunnen er problemen zijn over de meest geringe zaken. Het tempo waarin de psalmen worden gezongen kan zomaar een bron van veel narigheid zijn. Sommigen begeren een wat langzaam tempo. Anderen willen wat sneller zingen. Soms zijn er mensen in de kerk die dat duidelijk maken door achter de gemeentezang aan te komen. Vaak is dit niet fijn om aan te horen, maar mensen maken er een probleem van en alle stichting van de preek kan er door worden weggenomen. We moeten oppassen dat we aan dergelijke zaken geen voet geven. De duivel vindt het prima als mensen in de kerk over kleine dingen ruzie maken. Het geeft een belemmering voor het onbevangen luisteren naar de preek en daar is het hem natuurlijk om begonnen. Laten we de regel der liefde in acht nemen in onze kerken. Dan proberen we kleine en niet wezenlijke zaken niet uit de hand te laten lopen. Ieder heeft hier een taak. Van jong tot oud moeten we beseffen dat het gaat om Gods Woord en de verkondiging ervan. Wat is het een voorrecht als we stil mogen luisteren naar Gods goede boodschap voor zondige mensen. Daar wil de Heere in meekomen.
In de tweede plaats moeten we ook bedenken dat het Evangelie soms weerstand op kan roepen. De Heere Jezus is gezet tot een val en opstanding van velen. Er kunnen dus ook verschillen en spanningen zijn die gaan over wezenlijke zaken. In de geschiedenis van Gods kerk komen we dat voortdurend tegen. In de vroege kerk bijvoorbeeld is heel veel strijd geweest over de leer van de drie-eenheid. Sommigen verwierpen die leer. Gelukkig heeft de kerk die leer, die geheel steunt op Gods Woord, altijd trouw verdedigd. Een kerk waar nooit eens wat is, zou best eens een hele dode gemeenschap kunnen zijn. We kunnen in de bediening van het Woord het niet ieder naar de zin maken. De natuurlijke mens zal zich altijd ergeren aan de boodschap van vrije en soevereine genade. Die boodschap laat zien dat een mens los van Christus geen enkel bestaan heeft voor God. Die boodschap laat ook horen dat we alleen recht voor God staan door een waar geloof in Jezus Christus. De christelijke kerk mag nooit iets afdoen aan deze boodschap. Ook moet de kerk trouw zijn aan de inzettingen en geboden van de Heere. Een kerk is niet geroepen om het alle mensen naar de zin te maken, maar om de waarheid van wet en Evangelie trouw te verkondigen. Die boodschap zal scheiding maken. Uiteindelijk hebben de mensen de Heere Jezus verworpen. Een Evangelie zonder de scherpe kant van onze diepe verlorenheid, deugt niet. Dan kan er wel vrede en rust zijn, maar het is de rust van het kerkhof, de dood. Die rust mogen we niet koesteren. Dan is het beter om elders Gods Woord te horen.
In de derde plaats wijst ruzie op onvolkomenheid. De kerk op aarde is nooit volmaakt. Maar eenmaal komt de volmaakte kerk. Die kerk wordt in de hemel door Christus Zelf gebouwd. In de catechismus horen we dat we daarvan een levend lidmaat moeten zijn. Dan komt alle ruzie in een ander licht. Ook in de kerk.
Ds. W. Visscher