Kopen van tijd
"Zouden ze echt iets doen met de suggesties die iedereen mag geven over het aanpassen van de N59?" vroeg ik aan iemand met verstand van de politiek. "Waarschijnlijk niet veel," zei hij. "Maar het is een manier om tijd te kopen, de maatschappelijke druk om de weg veiliger te maken neemt toe en op deze manier laten ze zien dat ze ermee bezig zijn." Een soort zoethoudertje dus, zodat de mensen wat te kauwen hebben tijdens het wachten.
Onderzoek doen, of laten doen wordt wel vaker gebruikt door politici om tijd te kopen, het is een beproefd middel om ervoor te zorgen dat de storm luwt of overwaait. Ook bij zwembad De Staver krijg ik het gevoel dat de lokale politiek de hete aardappel zoveel mogelijk doorschuift. Je hoort dan uitspraken als: We gaan aanvullende informatie opvragen, of we laten onderzoek doen door een extern bureau. Terwijl het probleem best wel duidelijk is. Door meerdere incidenten is het vertrouwen – terecht of onterecht – gedaald en kan er huivering ontstaan om het zwembad te bezoeken. Ik hoorde pas een moeder zeggen: "Ik weet het niet hoor, maar voor de zekerheid rijden we maar naar Dirksland."
Als de gemeente op basis van de feiten vindt dat er belangrijke dingen mis zijn gegaan bij De Staver, dan moet er drastisch worden ingegrepen. Met de volksgezondheid moet je geen loopje nemen. Als de gemeente op basis van de feiten overtuigd is dat er niks aan de hand is, dan moet het gemeentebestuur pal achter De Staver gaan staan en stel ik voor dat het college voor het oog van de camera's collectief het zwembad induikt. Nu wordt de vraag of er wel of niet structureel iets misgaat vooruit geschoven. Dat wekt weinig vertrouwen. Niet in het zwembad en niet in de daadkracht van de lokale politiek.