"Liefde gaat altijd dwars door alles heen"
Op 14 februari is het Valentijnsdag, de dag van de liefde. En liefde is natuurlijk het mooiste dat er is. Reden voor Eilanden-Nieuws om verslaggever en trouwambtenaar Pauline Hof te vragen een aantal weken stellen te portretteren. In deze derde aflevering Frans (1976) en Kommy (1977) van Heest uit Goedereede. Zij zijn al meer dan 27 jaar samen, waarvan 19 getrouwd. Liefde is natuurlijk niet altijd rozengeur, maneschijn en vioolmuziek. Liefde is ook de-melk-is-op en wie-brengt-de-de-kinderen-naar-zwemles, om van ernstige tegenslagen in het leven nog maar te zwijgen. Hoe houd je het samen leuk als de roze wolken zijn opgetrokken?
Tekst en foto: Pauline Hof
Er is een schattige foto, waar Kommy en Frans als kleine kinderen op de kleuterschool al hand in hand staan. Ze gebruikten de foto later zelfs voor hun trouwkaart. Toch is het verhaal erachter ietsje anders dan je zou vermoeden. Kommy lacht: "We waren toen nog helemaal geen vriendjes. De foto is gemaakt tijdens de ingebruikname van het nieuwe schoolgebouw van de Eben Haëzer op het Havenhoofd in 1980. Er was geloot en ik mocht samen met Frans assisteren bij de openingshandeling. Ik was net nieuw op school. Ik kende Frans toen nauwelijks." Frans valt bij: "Ik hoopte dat ik dat samen met Carolina mocht doen. Haar vond ik toen veel leuker. Ik was eigenlijk een beetje teleurgesteld toen er werd geloot en Kommy werd uitgekozen." Het zou nog tot 1992 duren voor de vonk echt zou overspringen en ze 14 en 15 waren. "Het is nog uit geweest, maar dat was maar van korte duur", vertelt Kommy. Frans legt uit: "Ik vond mijn vrienden belangrijk. Ik wilde nog zoveel en toen heb ik het uitgemaakt. Maar ik kon haar helemaal niet missen, joh! Zonder haar kon ik gewoon niet denken. Ik wist niet hoe snel ik het weer moest goedmaken. Ik zou er nu al helemaal niet meer aan moeten denken. Ik zou niet weten wat ik zonder Kommy moest." Ze valt bij: "We zijn nu al zo lang samen. Wij zijn zo met elkaar vergroeid. Het klinkt misschien heel klef, maar wij hebben aan één blik genoeg. We hebben geen woorden nodig om elkaar te begrijpen."
Positief
Ze hebben samen vijf kinderen, vier jongens en een meisje. De oudste is nu 17, de jongste 8. Een groot gezin is niet altijd gemakkelijk, wel altijd druk. De dag voor de geboorte van de jongste kreeg Frans bovendien de diagnose Parkinson. Frans: "Het is wat het is. Je moet gewoon elke dag opnieuw keuzes maken. Wat vind je belangrijk? Waar kies je voor? Ik kan bijvoorbeeld niet meer werken. Dat kun je zien als een verlies, maar je kunt ook je zegeningen tellen. Wanneer heb je als ouders van een gezin van vijf nu echt tijd en aandacht voor elkaar? Op de dagen dat Kommy niet werkt en de kinderen naar school zijn, hebben wij dat. We gaan dan samen lunchen of fietsen. Die momenten hadden we nooit gehad als ik had gewerkt. Het is echt een keuze hoe je in het leven staat. God heeft ons uniek gemaakt en ieder heeft een eigen pad te lopen. Hij helpt me hierbij." Frans geeft toe dat door zijn ziekte zijn wereld kleiner is geworden, maar zijn positiviteit lijkt daarentegen geen grenzen te kennen. Je zou bijna denken dat Frans het tegenwoordig zo hippe 'omdenken' zelf heeft uitgevonden. Zeker als hij even later enthousiast vertelt over de hersenoperatie, die hij heeft ondergaan: "Je bent dan bij bewustzijn, ligt acht uur met je hoofd vast in een frame en dan maken ze twee gaten in je hoofd. Er lopen zo'n twintig mensen rond je bed met zoveel liefde en betrokkenheid voor hun vak, terwijl jij wordt geopereerd. Ik vond het echt supermooi om mee te maken."
Open
Kommy kijkt met een liefdevolle blik naar Frans. "We leven gewoon ons leven. Wij zijn heel open, naar elkaar en naar anderen. Wij vinden dat prettig. Het is overzichtelijk als je niets hoeft achter te houden. Wij hebben geen angst voor dingen waar we geen invloed op hebben. Het heeft geen zin." Dan haast ze zich te zeggen: "Het klinkt misschien allemaal mooi, maar we hebben ook echt wel eens ruzie, hoor! Onze eerste ruzie was al de dag na ons trouwen. Frans had zijn konijn op de nieuwe vloerbedekking laten rondlopen, met alle gevolgen van dien." Ze lacht. "Frans en ik hebben ook allebei hetzelfde enthousiasme. Als we vandaag bedenken dat we een gele bank willen en we hebben het geld, staat hij er morgen. Ik ben ook blij dat wij onszelf goed naar elkaar kunnen uitspreken. Daarbij voeren liefde en wederzijds begrip de boventoon. Weet je, wij hebben dit, anderen hebben dat. Maar hoe ingewikkeld dingen ook zijn, liefde gaat altijd dwars door alles heen."