"Sinds ik Hans ken, ben ik gewoon één brok geluk!"
Op 14 februari is het Valentijnsdag, de dag van de liefde. En liefde is natuurlijk het mooiste dat er is. Reden voor Eilanden-Nieuws om verslaggever en trouwambtenaar Pauline Hof te vragen een aantal weken stellen te portretteren. In deze tweede aflevering Hans Zöllner (1946) en Berthe Eijkelenboom (1949) uit Nieuwe-Tonge. Het geluk spat van hun gezichten af. Ze zijn in april drie jaar getrouwd. Is verliefdheid op je 18e anders dan op je 70ste?
Tekst: Pauline Hof / Foto: Anneke Fotografie
Berthe woonde in Oegstgeest en was al jaren alleen, nadat haar huwelijk na 35 jaar was uitgemond in een scheiding. "Toen ik een foto van Hans zag langskomen op de datingsite, wist ik het meteen. Ik heb hem direct een berichtje gestuurd." Voor Hans lag de situatie wat anders. Hij was na een huwelijk van 34 jaar heel plotseling weduwnaar geworden. "Ik heb een heel goed huwelijk gehad. We deden altijd alles samen, hadden dezelfde hobby's en interesses. We waren heel gelukkig. Toch wist ik na haar overlijden, dat ik niet alleen wilde blijven. Ik miste een doel in het leven. Daarom had ik me ingeschreven op die datingsite." Toch bleek verstand iets heel anders dan gevoel. "Toen ik mijn ja-woord opnieuw gaf, had ik geen flauw idee wat 'tot de dood ons scheidt' eigenlijk betekende. Dat weet ik nu. Als iemand is overleden, mag je weer gelukkig worden met iemand anders. De dood heeft je gescheiden. Het duurde echter nog een hele tijd voor ik mezelf toestond weer van iemand te houden. Ik voelde me onzeker. Je hebt ook die angst voor verdriet. Je hebt zoveel verloren." Zijn verlangen naar geluk won het uiteindelijk van zijn angst.
Veranderen
Na een paar berichtjes over en weer, besloten Hans en Berthe elkaar te ontmoeten. Ze gingen wandelen bij de Leidse Hout. Hans nam zijn lieve hond IJsbrand mee, een grote witte wolk haar op poten. Het brak meteen het ijs. Het klikte, maar wat waren ze verschillend: van hun interesses, hun mate van reislustigheid, de stijl waarin hun woningen waren ingericht tot de bourgondische keuken van Hans tegenover gezonde maaltijden met veel groenten en weinig vet van Berthe. Hans wist dat hij niet op zoek moest naar een vrouw die zou lijken op zijn overleden vrouw. Die vind je toch niet, daar is er echt maar één van. Berthe vult aan: "Wij zijn op een leeftijd dat je zeker weet dat je elkaar niet meer gaat veranderen. Dat moet je dan ook niet proberen. We moeten elkaar accepteren zoals we zijn, maar dan ook echt helemaal. Dat is wat we doen." Hans valt bij: "Op onze leeftijd heb je intussen ook geleerd hoe je het beste met een partner kunt omgaan. Het geven en nemen is eenvoudiger geworden. Je verdraagt het gemakkelijker, als je iets ziet wat je liever niet zou zien. Maar goed, het neemt niet weg dat het in het begin wennen was, voor allebei. Heel erg wennen."
Gelukkig
Ze kregen een intensieve latrelatie. Uiteindelijk wilden ze dat niet meer. Vooral Berthe was het reizen van Oegstgeest naar Nieuwe-Tonge zat. "Ik rijd geen auto. Die bus en die metro, vreselijk! We waren echt klaar voor de volgende stap. We besloten dat ik in Nieuwe-Tonge bij Hans zou gaan wonen." Hans heeft daarop in huis het een en ander veranderd om Berthe zich meer thuis te laten voelen. "Het dorp was wel veel en veel stiller dan ik gewend was. Mijn huis lag onder de aanvliegroute van de Kaagbaan van Schiphol, dan weet je het wel." Inmiddels heeft Berthe helemaal haar draai gevonden. Ze heeft een leuke vriendenkring en zingt bij het Apollokoor in Nieuwe-Tonge. Ze vindt het heerlijk op het eiland. Drie jaar geleden trouwden ze. Berthe: "Weet je, ik ben voor het eerst in mijn leven echt gelukkig. Elke dag is een feest. Sinds ik Hans ken, ben ik gewoon één brok geluk." Haar gezicht spreekt boekdelen, als ze deze zinnen uitspreekt. Hans valt haar bij: "Wat fijn dat je er bent, denk ik, als ik 's morgens wakker word en haar naast mij zie liggen." Hans spreekt bedachtzaam zijn woorden uit: "Liefde kan dus door rouw heen. Ik ben weer gelukkig, maar je raakt het verleden niet kwijt. Het leven van toen is gewoon onderdeel van mijn historie." En dan is daar eindelijk het antwoord op die prangende vraag: Word je nu anders verliefd op je 70ste dan op je 18e? Hans lacht: "Weet je, verliefd worden kan ik maar op één manier!"