Defensie
In het parlement werd de afgelopen week uitvoerig gesproken over onze krijgsmacht. Dat is wel nodig, omdat de dreigingen in de wereld toenemen en de toestand van ons leger soms een zeer belabberde indruk maakt. Er is aan van alles te weinig, maar ons land doet wel mee aan missies in VN verband. Tanks zijn er niet meer, munitie is er veel te weinig, geld om te oefenen is ook beperkt beschikbaar en de uitrusting van onze soldaten laat ook te wensen over. Het is merkwaardig dat soldaten soms zelf voor hun kleren moeten zorgen. Kortom, er is wel het een en ander aan de hand.
In de eerste plaats moet worden gezegd dat de verdediging van ons land een primaire taak is van de overheid. We kunnen over veel dingen van mening verschillen. Er worden ook grote bedragen betaald aan allerlei doelen. Maar rechtspraak, openbare orde, politie en defensie zijn belangrijke taken, die niet verwaarloosd moeten worden. Helaas is dat in de achterliggende jaren wel gebeurd. Defensie heeft heel veel moeten inleveren. Keer op keer werd er door de politiek op defensie bezuinigd. De vervelende gevolgen van dat beleid worden duidelijk zichtbaar. Ook voldoet ons land bij lange na niet aan de eisen die vanuit bijvoorbeeld de NAVO worden gesteld en die in onderling overleg zijn afgesproken. De vele jaren dat Rutte premier is, hebben voor defensie niet veel opgeleverd. Het is goed dat daar inmiddels een zekere kentering in is gekomen, hoewel het wat vervelend is dat iemand als president Trump daar wat hardhandig aan moet herinneren.
In de tweede plaats neemt de dreiging in de wereld toe. We kunnen denken aan het gevaar van moslimterrorisme. Ook China laat meer en meer van zich horen. Tenslotte blijkt ook Rusland niet van het toneel te zijn verdwenen. De oude machtsposities zullen wel niet helemaal terugkomen, maar wat er gebeurt in en rond de Krim en andere zaken zijn wel waarschuwingen. In een onrustige wereld is het zeker van belang de eigen veiligheid goed in het ook te houden. Ook zijn bondgenootschappen onmisbaar. Nederland is een klein land, dat op eigen kracht weinig kan beginnen. De eerste en voornaamste bondgenoot is en blijft de Verenigde Staten. Dankzij de grote kracht van dat land kunnen we in het westen ongestoord onze gang gaan. Inmiddels is echter wel duidelijk dat aan vrede een prijskaartje hangt. De komende tijd zal er veel meer geld voor het leger moeten worden vrijgemaakt. Onze vrijheid vraagt offers en die zijn het ook waard om gebracht te worden.
In de derde plaats is een leger belangrijk om ons land te beschermen. Kijk, we leven in een vrij land en dat willen we graag zo houden. Indringers met kwade bedoelingen moeten op afstand worden gehouden. In een zondige wereld kan dat door zelf de nodige maatregelen te nemen. We hebben inmiddels vele jaren van vrede en voorspoed achter de rug. Sedert de Tweede Wereldoorlog is er in ons land eigenlijk voortdurend vrede geweest. Die vrede hebben we in de middellijke weg te danken aan de kracht van de Verenigde Staten. Dit land is het belangrijkste en krachtigste land in de wereld. Zien we echter hoger, dan mogen we God danken dat we in een vrij land leven. De vrijheid mogen we zien als een groot geschenk. Laten we echter die vrijheid niet misbruiken. Een land dat de Heere verlaat heeft smart op smart te vrezen. Een sterk leger alleen is niet genoeg voor de toekomst. De vreze des Heeren doet wijken van het kwaad. Het is de kerk die ons land terugroept naar God en Zijn heilzame geboden. De Heere geve dat we Zijn goede hand mogen opmerken.
Ds. W. Visscher