"We wisten vanaf het begin dat het niet eenvoudig zou worden"
MIDDELHARNIS - Op 14 februari is het Valentijnsdag, de dag van de liefde. En liefde is natuurlijk het mooiste dat er is. Reden voor Eilanden-Nieuws om verslaggever en trouwambtenaar Pauline Hof te vragen de komende weken stellen te portretteren. In deze eerste aflevering Julian de Groot en Dóra de Groot-Németh uit Middelharnis. Op het internet vind je tegenwoordig alles. Julian en Dóra vonden er – weliswaar indirect – elkaar. Maar gemakkelijk was het zeker niet om deze liefde een kans te geven. Ze woonden maar liefst 1600 kilometer van elkaar vandaan.
Tekst: Pauline Hof / Foto: Team Fotograaff
Julian raakte toevallig met de Hongaarse Sandór Néhmet in gesprek op een forum op het internet. Een vriendschap volgde. Sandór bracht hem in contact met zijn dochter Dóra. Da's goed voor d'r Engels, vond hij. Julian: "We mailden, maar we spraken elkaar ook met beeld erbij, via Skype. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het klikte." Dóra vult aan: "We konden echt meteen heel goed met elkaar opschieten. We durfden na een tijdje wel toe te geven dat er vonken oversprongen en vlinders rondfladderden. Maar is dat mogelijk, om verliefd te worden op iemand die je kent van een beeldscherm en nog nooit fysiek hebt ontmoet?" In de zomer van 2013 besloot Julian naar Hongarije op vakantie te gaan. Het was een heel spannend moment op het treinstation in Szeged. Alle zorgen bleken voor niets. De klik was er ook offline. Nog steeds plagen Julian en Dóra Sandór, dat hij ze heeft gekoppeld. Dóra's vader echter blijft volhouden dat hij er destijds ècht geen speciale bedoelingen mee had. Als hij geweten had dat zijn dochter erdoor zou emigreren, had hij er misschien wel twee keer over nagedacht, hoewel hij heel gek is op zijn schoonzoon. Dóra: "We wisten vanaf het begin dat het niet eenvoudig zou worden. Je bent verliefd en je wilt bij elkaar zijn, maar dat ging niet. Julian werkte als docent informatica aan de RGO in Middelharnis. Ik was in Hongarije net met een studie aan de universiteit begonnen. We vonden allebei dat ik eerst mijn studie af moest maken." Elke vakantie ging Julian naar Dóra, een reis van in totaal bijna zeven uur, met een treinreis die langer duurde dan de reis met het vliegtuig. Het treinstation van Szeged werd een emotionele plek, door de uitzinnige vreugde bij het weerzien en de tranen en het verdriet bij elk afscheid. "Weet je", zegt Julian, "dat ik het geluid van het fluitje van het vertrekken van de trein nog steeds associeer met pijn?"
Vertrouwen
Hun band werd sterker en sterker. Toch bleef de afstand lastig. Dóra: "Als je appt, heb je snel misverstanden, omdat je de non-verbale communicatie mist. Voor je het weet wordt iets heel kleins opeens iets groots. We leerden om kleine ongenoegens sneller uit te spreken via Skype." In 2014 kwam Dóra tweemaal naar Nederland, in de zomer en met de kerst. Het was de eerste kennismaking met Goeree-Overflakkee. Ze voelde zich er eigenlijk direct thuis. In februari 2017 kwam Dóra afgestudeerd en wel naar Middelharnis, voorgoed. Ze trouwden in mei 2017. Julian: "Vaak zeggen mensen ons, dat ze zelf geen lange afstandsrelatie zouden kunnen hebben. Natuurlijk is het niet gemakkelijk, maar de tijd is ook een goede factor om uit te vinden hoe serieus je er allebei instaat. We wisten waar we naartoe werkten. Na haar studie zou Dóra hierheen komen. Dat één van ons een ander zou kunnen tegenkomen, daar maakten we ons niet druk om. Dat is een kwestie van vertrouwen. Dat kan iedereen gebeuren, ook als je wel bij elkaar om de hoek woont."
Karakter
Dóra heeft intussen haar draai in Nederland helemaal gevonden. Ze heeft een baan in haar vakgebied bij NEDLAB in Middelharnis, ze heeft vriendinnen, fietst en ze spreekt geweldig Nederlands, door het volgen van drie intensieve cursussen. Het kenmerkt haar karakter: niet zeuren, een doel stellen en ervoor gaan. Natuurlijk mist Dóra haar familie en zij haar, maar het is niet anders. "Mijn vader bracht ons altijd naar het station in Szeged. Hij heeft gezien hoe hartverscheurend het afscheid telkens was. Hij begrijpt het. Mijn moeder ook, al heeft ze er meer moeite mee. Maar ach, ze heeft ook mijn zus nog. Zij woont wel bij haar om de hoek." Julian: "Voor anderen is het misschien heel vanzelfsprekend aan het eind van je dag je vrouw of vriendin te zien, maar voor mij blijft het bijzonder." Dóra: "Vooral 's avonds voor het slapengaan en 's morgens bij het opstaan, momenten waarop we elkaar vroeger even appten, zeggen we nog vaak tegen elkaar dat het zo fijn is dat we nu samen zijn. Als je elkaar zo enorm gemist hebt, dan waardeer je elkaars gezelschap des te meer."