Secretaresse voor speelafspraakjes
Ik heb er sinds een half jaar een baantje bij. Het steeds verder uitdijende sociale leven van onze oudste vereiste namelijk een secretaresse die ervoor zorgt dat alle met dat drukke sociale leven samenhangende afspraken worden nagekomen. Er bleek maar één kandidaat voor deze onbezoldigde functie te zijn en dat was ik. Ik vloog er enthousiast en een tikkeltje naïef in. Want hoe druk kon een vijfjarige het nu hebben? Nou, behoorlijk druk, zo moest ik al snel concluderen.
Wat dus betekent dat ik ook heel druk ben. Bijvoorbeeld met het regelen van speelafspraakjes. Zij doet het voorbereidende werk door haar leeftijdsgenoten te polsen, vervolgens is het aan mij om de bijbehorende ouders te identificeren en bij het schoolhek te overrompelen met dé vraag: wil X een keertje komen spelen? Tot zover is het nog goed te doen. Lastig wordt het pas als de andere ouder het verzoek inwilligt en er een datum moet worden geprikt. "Komende woensdag?" Haastig blader ik in mijn hoofd door de agenda van mijn opdrachtgever heen. "Nee, woensdag komt Anne al spelen." "Vrijdag?" "Nee, dan gaat ze naar zwemles. De woensdag erop?" Mijn gesprekspartner schudt het hoofd: "De woensdag daarna?" En zowaar stuit ik in mijn denkbeeldige agenda op een lege pagina. "Ja, dat kan," zeg ik opgelucht. Tevreden gaan we elk ons weegs.
Tot onze kleuter me aan mijn jas trekt. "Mama, ik moet toch ook nog naar de tandarts?" Opnieuw sla ik mentaal aan het bladeren en opeens staat er op die net nog lege woensdagmiddag een tandartsafspraak ingepland. Helemaal vergeten! Eenmaal thuis plan ik snel een nieuwe afspraak in met het vriendinnetje, werk ik haar agenda bij en probeer ik haar aan het verstand te peuteren dat ze nu bijna tot de Pasen zit volgeboekt. "Tja, ik heb het ook zo druk," zucht ze dramatisch, terwijl ze zich languit op de bank vlijt.