Twee gehaktballen per week
In een ton, zonder enig hulpmiddel om de koers te bepalen, de Atlantische Oceaan over. Je moet het maar willen. Maar deze avonturier zei iets, waarmee hij de spijker op zijn kop slaat. Hij zei over zijn eigen avontuur: "Een oversteek waar de mens niet de kapitein is van zijn schip, maar een passagier van de oceaan". Hij heeft zich overgegeven aan de natuur. De ene dag staat de wind goed, de volgende dag wordt hij weer kilometers terug geblazen. Hij heeft er geen invloed op. En daarom kan ik het niet laten om even in te haken op het afgodische troeteldiertje van Den Haag: het klimaat. Elektrische auto's, warmtepompen en het houdt niet op. Afgelopen dinsdag stond op de hoofdpagina van de Telegraaf dat als het aan de klimaatgoeroes ligt, we teruggaan naar maximaal twee gehaktballen per week. Daardoor wordt er dus minder vlees geconsumeerd, waardoor minder dieren geslacht hoeven te worden. Maar daardoor blijven dus meer dieren in leven, met als gevolg dat deze dieren weer afgeschoten moeten worden. Het gaat de Oostvaardersplassen achterna. Totaal mogen 1830 herten worden afgeschoten, met als doel om zeldzame vogelsoorten aan te trekken. Is dat écht de reden? Of wil Nederland zijn Europese oorkonde voor beschermde gebieden, waarvan Oostvaardersplassen een van is, zo graag behouden? Op den duur ga je alles bedenken. Terug naar het klimaat. Wij als mensen willen zo graag alles in eigen hand houden. Maar dat gaat niet. We kunnen ons er wel voor inzetten, maar we kunnen het klimaat niet naar onze eigen hand zetten. Dat heeft deze avontuurlijke Fransman in een zin, mogelijk onbewust, weten te verwoorden.