The sky is the limit
Hier kan ik echt eindeloos over dromen: een klein huis dat gelijk ook dient als voertuig. Veel verhalen die ik bedenk als ik 's avonds weer eens niet kan slapen gaan daarover. Op die manier heb ik al heel wat meegemaakt. Zo heb ik eens met een auto met aanhanger erachter rondgereisd. Op die aanhanger stond mijn huis. Een heel platform was het, met een badkuip op het dak en een terrasje voor mijn huisdieren. Regelmatig kwamen er zusjes en vriendinnen logeren. Dan sliepen we onder de sterrenhemel, met de kop van de hond in mijn schoot. Een andere keer ben ik er met een groene Berlingo op uitgetrokken. De luchtbedden pasten net niet achterin, dus 's nachts moest de deur openblijven. Maar mijn vriendin en ik sliepen in een donker bos en we wisten niet wat daar buiten allemaal rondliep. 's Nachts werd ik wakker door een geluid. Ik trok onze luchtbedden op en gooide de deur dicht. Doodstil bleef ik zitten. Even later verscheen het gezicht van een duister figuur voor de raampjes. Wat was ik blij dat ik de deur op slot had gedraaid. Mijn vriendin sliep rustig door, maar ik kon die nacht niet meer slapen. Lijkt het jou ook niet heerlijk om je huis gewoon mee te nemen? Altijd lekker rond te trekken, avonturen te beleven, dicht bij de natuur te leven, genieten van de kleine dingen, van familie, vrienden, dieren en natuur? Het klinkt in elk geval heel aanlokkelijk. Op land dan, want net als die Franse avonturier drie maanden in mijn eentje in een ton de oceaan over dobberen lijkt me dan weer verschrikkelijk saai. Ik zou na twee dagen alweer genoeg water gezien hebben voor de rest van mijn leven. Voorlopig houd ik het dus maar gewoon bij dromen over alle prachtige dingen die me op mijn denkbeeldige reizen overkomen. En ondertussen geniet ik van alle kleine en grotere avonturen van elke dag.