Pepernoten in de winkels en prikkels in huis
Elke ouder van jonge kinderen herkent het wel: 'decemberstress". Vanaf de eerste ontdekte pepernoot in de winkel tot het eind van de volle feestmaanden heerst er bij ons in huis een bijzondere spanning. Al is onze zoon al dertien en weet hij heus wel waar alle cadeautjes gemaakt worden en hoe ze bezorgd worden, toch blijft het elk jaar een dingetje. We vliegen van de ene naar de andere emotie en landen ergens in januari weer met de voeten op de grond.
Hoe gezellig, sfeervol en betekenisvol deze maanden ook zijn, af en toe zou ik met heel mijn gezin in een holletje willen kruipen en er halverwege januari weer uit willen komen. Het is zoveel om te verwerken voor onze knul dat het lijkt of er geen einde aan komt. Soms hoor je weleens zeggen als kinderen druk zijn of niet luisteren: "Ik denk dat het gaat stormen ze zijn zo druk". Nou die storm is er van half september tot half januari. Aan de andere kant geniet ik ook weer van alle verbazing die elk jaar rond deze tijd weer van de kindergezichten is af te lezen of de sprankelende oogjes tijdens bijvoorbeeld het kerstdiner op school.
Binnen ons gezin genieten we natuurlijk elk jaar ook van de Sint, Kerst en oud en nieuw. Gezellig samen op onze eigen manier. En daar moet het eigenlijk ook om draaien vind ik. Samenzijn. Blij zijn met elk moment dat je samen hebt. Trots op hoe we er met elkaar weer een mooi jaar van gemaakt hebben ondanks alle hobbels en obstakels die er waren. Benieuwd naar wat er allemaal nog gaat komen. Bijvoorbeeld hoe hard Sem gaat groeien in alle opzichten. Of hoe ik mijn nieuwe uitdaging ga bewandelen. En hoe vaak ik nog trots en in afwachting aan een finish zal staan van een door Martijn gereden tourrit. Oftewel een heleboel moois in het vooruitzicht.
Maar het fijnste is dat we samenzijn.