Doelen stellen
Afgelopen weken was doelen stellen het hoofdonderwerp binnen ons gezin. Voor mijzelf omdat ik aan een nieuwe studie ga beginnen, maar ook veel tijd nodig heb om mama en werknemer te zijn. Hoe ga ik mijn tijd goed verdelen?
Als leerling is de vraag: wat wil ik het komende half jaar bereiken? Als mama en werknemer was ik daar al wel uit. Maar nu, met een nieuwe uitdaging erbij, moeten er een aantal doelen aangepast worden. Dus alle schema's, roosters en doelen op tafel en puzzelen maar.
Ook voor onze zoon Sem is dit een terugkerend issue. Al merkt hij daar zelf niet al te veel van. Zorgaanbieders moeten een persoonlijk plan opstellen, waarin beschreven staat aan welke doelen zij met een cliënt gaan werken. Met andere woorden: waar gaan zij mee aan de slag met onze zoon. Telkens als bij het opstellen van een zorgplan worden mijn man en ik weer even met onze voeten op de grond gezet. Je wordt geconfronteerd met de harde realiteit. Zwart op wit, dit heeft jullie zoon en dit belemmert hem in het dagelijks leven. Bam! Voor ons is hij al zo gewoon, maar dan lees je weer even waar het op staat.
Maar goed, dan komt de vraag: 'Welke doelen zijn belangrijk voor jullie zoon? Waar willen jullie dat wij mee aan de slag gaan?' Op school liggen de leerlijnen en doelen redelijk vast en indien nodig worden ze aangepast op de leerling. In het volwassen leven liggen ze in grote lijnen ook vast, al vult iedereen dat zelf in aan de hand van zijn of haar visie. Maar wat nu als jij voor iemand anders mag bepalen wat voor hem of haar belangrijk is? Dat is nogal wat, toch? Als ouder ben je er wel aan gewend om keuzes voor je kind te maken. Maar als je het op papier moet gaan zetten, dan is dat toch best een kwestie, kan ik uit ervaring vertellen. Welke doelen willen wij dat onze puber gaan oefenen of leren? Poeh…
Eigenlijk willen we gewoon dat hij een lieve, zorgzame en fijne jongen met goede normen en waarden is en blijft. Dat hij zich in de toekomst een beetje zelf kan redden, onder begeleiding. Dat hij, zodra hij iets wil ondernemen, weet welke stappen hij hiervoor moet maken. En dat hij oog heeft voor de mensen en de wereld om zich heen. Is dat te veel gevraagd? Nee, want daar gaan we aan werken. Wij, als ouders hebben daar al flink ons best voor gedaan en dat blijven we doen. En zij als professionals blijven ons daarbij ondersteunen. En wat zijn we daar blij mee!