Heb jij misschien nog wat water?
GOEREE-OVERFLAKKEE - Drie medewerkers van Eilanden-Nieuws hebben als estafetteteam de 110 kilometer gelopen. Daarbij wordt de route in stukken geknipt en nemen alle drie de lopers ongeveer een derde van de tocht voor hun rekening. Een impressie van de sfeer onderweg.
Tekst: Martijn de Bonte
Bij Goedereede Havenhoofd heeft een man zich in zijn voortuin geïnstalleerd om de wandelaars aan te moedigen. Een vrouw vraagt in onvervalst Goerees of hij niet mee moet doen. "Nee, ik durf niet zo verre van huus," zegt hij grijnzend. Langs de route knisperen de haardvuren, midden op de weg staat iemand met een grote mand om lopers te trakteren op wat lekkers.
Grote beer
"Kijk, daar zie je de kleine steelpan." Wandelaars lopen in het holst van de nacht door het duingebied. Boven hun hoofden fonkelen de sterren. "En dat daar is de grote beer," vervolgt de dame haar uitleg over sterrenbeelden. Het bestuderen van de sterren wordt moeiteloos gecombineerd met een stevige wandelpas. Even verderop wandelt een stel hand in hand, alsof 110 kilometer lopen een romantisch uitstapje is in plaats van een uitputtingsslag.
Bestemming
In de buurt van Ouddorp staat er een vrijstaande vakantiewoning langs de route. Een deftig geklede dame komt naar buiten en vraagt: "Waar gaan jullie eigenlijk heen, wat is de bestemming?" Na de uitleg dat de tocht begint in Middelharnis en daar na 110 kilometer ook weer eindigt kijkt ze enigszins verbluft. "Dan moeten jullie nog heel ver..."
Laserstralen
De route voor de 110 en 80 was dit jaar anders dan voorgaande jaren. De wandelaars lopen langs recreatiepark Ouddorp Duin, waar ze worden toegezongen vanaf het podium. Klokslag middernacht wordt 'Lang zal 'ie leven' ingezet, iemand viert de eerste minuten van het nieuwe levensjaar tijdens de Omloop. Na het vakantiepark wacht het strand. Het zand langs de vloedlijn is behoorlijk hard, maar desondanks is het strand een pittig stuk. Saai is het niet. De schuimkoppen in de branding lichten op in het licht van de vuurtoren. In de verte zijn de lichten zichtbaar van de schepen die liggen te wachten voor de Rotterdamse haven. Vanaf Beachclub 't Gorsje schieten laserstralen de nacht in, de witte lijnen zijn al vanaf grote afstand zichtbaar.
Legends
Een groep studenten is enthousiast op weg naar de finish. Ze draaien toepasselijke muziek. In het donker klinkt 'Countryroads take me home' (Landweggetjes, breng mij thuis). En even later zingt een rauwe stem: 'Cause we're gonna be legends' (Omdat we legendes worden). "Dit is toch schitterend," zegt de langste van het stel als het nummer 'Sound of Silence' (Het geluid van de stilte) begint. Tijd om de groep te passeren en de stilte op te zoeken.
Dorst
"Heb je misschien nog wat water? We zijn onze fles ergens onderweg verloren." Ergens tussen Oude-Tonge en de Galathese Haven loopt een wandelaar met dorst. "Een slokje is genoeg hoor, ik hoef niet alles. En wil jij dan misschien wat dropjes, dan kunnen we ruilen." Met een lege fles en een goed gevoel loop ik verder over de lange asfaltdijk. Bij Ooltgensplaat staan er bij de Kaai mensen die de lopers energiek aanmoedigen. Een korte man met gitzwart haar doet dat niet in het Flakkees maar in een taal die klinkt als Spaans.
Verkoeling
In Stad aan 't Haringvliet worden lopers binnengehaald als helden die thuiskomen van de strijd. De Stadtenaren hebben mooie outfits, een zelfgeschreven lied en lekkernijen. De zon schijnt onbarmhartig. Met een tuinslang waar normaal de planten mee worden gesproeid wordt een douche geïmproviseerd, zodat lopers kunnen afkoelen. Er wordt gretig gebruik van gemaakt, niet alleen door wandelaars, ook door vrijwilligers.
Over de buitendijk loopt een man moeizaam richting Middelharnis. Op de vraag hoe het gaat blijft het even stil. "Eerlijk gezegd gaat het niet, maar nu nog opgeven is ook geen optie."
