Evangelieverkondiging
In de eerste plaats is het natuurlijk heel goed dat overal het Woord van God mag klinken. In onze grote steden, in het zuiden van het land, maar ook op allerlei andere plaatsen hebben mensen het Woord van God nodig. Het Woord immers is het middel wat God wil gebruiken om zondaren te trekken uit de duisternis tot het wonderlijke licht van het Evangelie. Weliswaar is het Evangelie niet naar de mens, maar het is wel een boodschap voor mensen. Het is de enige boodschap van redding voor verloren mensen. Het mag ons best aangrijpen en stilzetten als we mensen ontmoeten die los leven van Gods Woord. Buiten dit Woord gaan mensen verloren. Daarom moeten mensen dit goede Woord horen en is het goed dat de boodschap veel en ruim mag klinken. Laten we ook als kerkganger steeds goed proberen te spreken van God voor zondige mensen. Het Evangelie is een eerlijke boodschap, maar ook - en dat vooral - een goede boodschap. Evangelie betekent ook blijde boodschap. En het mag een zaak van vreugde en blijdschap zijn als mensen die boodschap door Gods genade aannemen.
Het werk is echter ook heel moeizaam. Reeds jarenlang mag in Bunde het goede Woord van God klinken. We moeten daarbij wel oppassen dat we niet uit de hoogte tot mensen spreken. De gedachte kan snel om zich heen grijpen dat wij weleens even zullen laten horen wat de waarheid is. We zijn echter maar nietige en kleine mensen, die het elke keer weer verzondigen. In de verbreiding van het Evangelie is bescheidenheid, voorzichtigheid en bewogenheid zeer belangrijk. Als we uit de hoogte wel eens even zullen zeggen waar het op staat, dan hebben we het al op voorhand verloren. Wel moeten we beslist overtuigd zijn van de goede boodschap. We moeten er zelf van overtuigd zijn en er ook zelf naar leven. Maar Paulus volbracht zijn loop met veel zwakheid en beperking. We lezen zelfs in de Schrift dat hij een engel van de satan bij zich had die hem met vuisten sloeg. In die omstandigheden voelde Paulus zich zeer zwak. En de Heere heeft het gezegd en geleerd dat Zijn kracht in zwakheid wordt volbracht. Een zin uit de Bijbel om diep en lang over na te denken. Er is ook de school van Gods genade geen ruimte voor geestelijke krachtpatserij. Het gaat niet om onze zaak, maar het gaat om de zaak van Christus. Wat is het belangrijk om dat goed in de gaten te houden.
Tenslotte was er nog iets wat opviel. Vooral mensen uit Afghanistan en andere islamitische landen bezochten de samenkomsten, soms heel erg trouw. Wel een diepe gedachte is het dat God naar dergelijke mensen, hier in Nederland, wil omzien. Het valt wel meer op dat kennelijk in de islamitische wereld de voortgang van het Evangelie, zij het stapje voor stapje, aanwijsbaar is. Voor gewone Nederlanders lijkt de kerk, de Bijbel en God min of meer een gepasseerd station. Voor mensen met een andere achtergrond liggen de zaken kennelijk iets anders. Wat moet het ons beschamen en tot bidden en denken aanzetten. God bouwt zijn wereldwijde kerk. Mag het ook onder ons voortgang hebben. We hopen en bidden erom. Maar ook Filistijnen en Tyriërs zullen in de Godsstad binnen gaan. Een diepe les, ook voor vandaag.