Twee Waddinxveense meisjes ongedeerd uit ingestorte zandput
Het is een wonder dat de twee meisjes op de foto nog in leven zijn! Het zijn links het 10-jarige buurmeisje en vriendinnetje van de 12-jarige Diana Kimmel uit Waddinxveen. Maandagavond rond zes uur werden ze onder het zand bedolven toen de twee holen die ze in de Westduinen hadden gegraven instortten…
Gelukkig dat Diana rechtovereind stond toen het gebeurde. Doordat ze juist haar handen boven haar hoofd had, zag ze kans zichzelf uit te graven. Ze wist echter haar vriendinnetje nog dieper in het gat en Diana, die zag dat ze er zelf niet in zou slagen haar te bevrijden, rende zo snel als haar benen haar dragen konden naar een van de stacaravans op de camping Kotestee. Zelf verblijven de meisjes op camping De Magneet van de fam. Meijer. De kreet van Diana dat haar vriendinnetje onder het zand zat, werd direct serieus genomen en met haar holden vier mannen naar de plaats waar het gebeurd was. Eén van de mannen bleek over een walkie-talkie te beschikken en wist contact te maken met de wacht op de vuurtoren, die op zijn beurt brandweer en ambulance belde.
Intussen groeven de mannen als razenden met schoppen en met blote handen. Al gauw hadden ze de benen van Monique te pakken en toen was het meisje snel bevrijd. Ze zat voorover gehurkt, met kennelijk onder haar lichaam een luchtreservoir dat haar de tien minuten die ze bedolven is geweest in leven heeft gehouden. Wel was ze bewusteloos, maar eenmaal in de frisse lucht knapte ze snel weer op. Met de ambulance werd ze naar de ouderlijke caravan gebracht, waar ze met behulp van een kalmeringstabletje weer wat op verhaal kwam, blij en dankbaar dat ze zo op het nippertje was gered. De hele camping was maandagavond trouwens in die stemming gehuld toen het allemaal zo goed bleek te zijn afgelopen.
Het enige wat de meisjes er van overgehouden hebben, is een geweldige spierpijn. Diana heeft die van het hard hollen en Monique kennelijk doordat ze geprobeerd heeft zichzelf te bevrijden. Overigens weet ze zich van die bange minuten weinig meer te herinneren. Wel hebben ze plechtig beloofd dat ze nooit meer zo'n gat zullen graven, want achteraf begrijpen ze best dat die instorting helemaal voor de hand lag…
Dit artikel stond eerder in Eilanden-Nieuws van 9 augustus 1974.