Examen
De afgelopen dagen heb ik me door 28 mavo-examens Nederlands geworsteld. Ik ben altijd als de dood dat ik er een kwijtraak. Je weet maar nooit: ik heb twee Jack-Russel terriërs, die zich zo af en toe over een krant ontfermen, de post op agressieve wijze - tot schrik van de bezorger - uit de brievenbus rukken (ze gaan al in aanvalshouding op de deurmat zitten als ze hem aan horen komen) en dan als papierversnipperaar optreden. Het zal je gebeuren. Toch lees je regelmatig in de krant dat docenten de examens in de trein laten liggen of dat er werk uit hun auto wordt gestolen. Het gevolg is dan dat de leerlingen het examen opnieuw moeten afleggen. Daar word je als docent niet geliefd mee.
Het door mij nagekeken werk wordt aangetekend verstuurd naar een tweede corrector, die het hele pakket nog eens nauwgezet doorloopt en vervolgens telefonisch contact met mij opneemt voor onderling overleg. Meestal worden we het wel eens, maar zo of en toe heb je een muggenzifter die weinig relativeringsvermogen heeft en eindeloos over een door een mavoleerling wellicht onterecht geplaatste puntkomma wil discussiëren.
Een van de opdrachten uit het examen was het schrijven van een artikel over het gebruik van de mobiele telefoon in de school. Leerlingen werd gevraagd een beleidsvoorstel voor de directie op te stellen en twee voor- en twee nadelen te noemen van het gebruik van de mobieltjes in de klas. Het artikel moest ondertekend worden en uiteraard een titel krijgen, juist gespeld worden en een alinea-indeling krijgen. Daar kon je je punten mee halen.
Een door een leerling genoemd voordeel van het gebruik van mobieltjes in de klas, wil ik u niet onthouden. Ik citeer: "Er zijn natuurlijk ook voordelen aan het gebruik van je mobieltje tijdens de les. Ten eerste hoef je niet op te letten in de les, ten tweede gaat de tijd veel sneller en is er zo een lesuur voorbij".
Zelden ben ik op zo'n abrupte wijze mijn functie gaan relativeren. Toch maar een vervroegd pensioen overwegen?