Getuigenis in de kerk van Ouddorp
Ik dacht: Ze zou zelf het verhaal als een getuigenis moeten kunnen vertellen na de dienst. En zo gebeurde het ook. Ze begon. Hij stond ernaast, echt op z'n Amerikaans met de pet op. Af en toe tranen in de ogen.
Ongeveer 12 jaar geleden reed Cassie naar haar werk. Tijdens de autorit werd ze gewaar dat God tot haar sprak en zei dat ze naar China moesten gaan. Dit overrompelde haar. Ze besprak het met Dan en ze besloten te gaan. Ze verkochten wat ze hadden (terwijl ze pas enkele maanden getrouwd waren) en vertrokken. Daar aangekomen wandelden ze door de straten en zagen een klein meisje liggen. Mager, een groot hoofd en heel bang. Na lang soebatten kreeg ze dit meisje los uit de groep. Maar geen arts in de stad wilde haar opereren. Ze moesten naar Shanghai. Een rit per trein van 43 uur. Vliegen was niet mogelijk, want Grace had geen identiteitskaart. Aangekomen in Shanghai was ze zo ziek dat ze niet het ziekenhuis in mocht. Onverrichterzake keerden ze terug.
Cassie besloot weer aan te kloppen bij het ziekenhuis. De arts zei: "Maar wat wil je nu eigenlijk? Ze is straks niet meer als een plant en zal nooit kunnen praten. Haar ouders lieten haar los, doen jullie dat nu ook maar'! Nee, dacht Cassie, de Heere heeft mij niet losgelaten, dus ik geef ook dit kind niet op.
Zes weken lang sliep ze bij het kind in het ziekenhuis. Op het laatst klopte ze op de deur van de arts, zei niets meer, maar keek hem alleen smekend aan. God boog het hart van de dokter om. Hij opereerde haar.
Een goede vriendin ontmoette Cassie en zei: "Maar ik heb dit kind enkele maanden geleden gezien en gebeden voor haar." Gods genade is zo sterk.
Cassie wandelde op dinsdagmorgen over de weekmarkt. Ze zei: "Grace, wil jij mij vertalen?" Wat was dat een wonderlijk rondje om de kerk. Ze zal zijn als een plant. Ja, maar wel aan een waterstroom van Gods liefde geplant. Een emmertje dat overloopt van liefde.
Kostelijk.