Ooh, ooh Den Haag.
Het brak mijn hart. Zeker omdat wij zelf een zoon hebben die meervoudig beperkt is. Wij willen hem een prachtig leven gunnen en daar ook alles voor doen. Maar 'ooh, ooh Den Haag. Mooie stad achter de duinen'. Maar geen weet van wat zich in Nederland binnen sommige gezinnen afspeelt. Want wat nou als je speciaal bent en niet 'binnen de lijntjes' normaal bent? Dan loop je ook in ons Nederland spaak.
Stelt u eens voor dat je met beperkingen geboren wordt. Dat je het geluk hebt dat je in een gezin woont dat vecht om je een eerbaar en zinvol leven te kunnen geven. Dat zij stad en land verzetten om jou zoveel mogelijk het bij jouw beperkingen passende 'perfecte plaatje' te laten leven.
Van het moment dat je merkt dat een gezinslid beperkingen heeft waar hij of zij het hele leven mee moet leven, stap je in een achtbaan. Een achtbaan van regels, bureaucratie en met name geld. Je verzamelt mensen om je heen die hulp en zorg kunnen bieden en antwoorden op je vragen hebben. En het regelen gaat van start. Maar dan kom je op een punt dat je op regels stuit en 'het geld' er niet is. Dan kunnen de slogans nog zo mooi zijn. Maar de werkelijkheid staat er lijnrecht tegenover. Dan is passend onderwijs, niet zo passend. En reikt de zorg niet verder dan de drempel en niet de horizon. Krijgt het woord "thuiszitter" een betekenis.
Het hele gezin staat op zijn kop. Hoe dan? En wat nu? Is al wat er door het hoofd gaat. Sinds wanneer wordt het probleem van niet kunnen leren door omgevingsfactoren, maar het wel kunnen op je eigen niveau maar daar niet de kans voor krijgen, het probleem van het kind en zijn ouders?
Kan dit nu niet anders Den Haag?
Deze column is geschreven door Nicole Gierman-Jacob
kader: Mi Mekaore is een intiatief van de SVIK met als doel samen zijn, samen komen en samen zorgen. Mi Mekaore verzorgt meerdere malen per jaar activiteiten waar iedereen welkom is. Via deze krant houden we u hiervan op de hoogte.