Jubilarissen bij de postduivenvereniging 'De Reisduif' uit Sommelsdijk
SOMMELSDIJK - In het clubgebouw aan de Van Gorcumstraat 5 hield postduivenvereniging 'De Reisduif" haar nieuwjaarsreceptie. Tijdens deze bijeenkomst werden de leden Hans Vis van Heemst en Peter van den Boogert in het zonnetje gezet vanwege hun jarenlange lidmaatschap, respectievelijk 70 en 50 jaar.
Het is uitzonderlijk te noemen wanneer men zo lang en onafgebroken lid is van een vereniging. Ook Cor Kleijn, die zich al jaren verdienstelijk maakt als IT-man van de vereniging en Jaap Troost waren beiden dit jaar 25 lid van de vereniging.
De jubilarissen werden op ludieke wijze binnengehaald door de leden en de genodigden. Dezen vormden een erehaag waarin de jeugdleden verkeersborden omhoog hielden die de jaren van het lidmaatschap aangaven. Een oldtimer Bentley zorgde dat de jubilarissen comfortabel bij het inkorflokaal arriveerden. Daarna begon de drukbezochte receptie in het inkorflokaal.
Oudste
De Reisduif is de oudste, in haar oorspronkelijke vorm opgerichte, postduivenvereniging van Goeree-Overflakkee. Toen in 1936 De Reisduif werd opgericht waren er landelijk diverse bonden werkzaam, doch in deze regio waren het er twee, namelijk de NAvP (de Nederlandse Algemene bond van Postduivenhouders) en de NBvZ (de Nederlandse Bond van Zaterdagvliegers).
Uit veelal principiële overwegingen werd gekozen voor aansluiting bij de NBvZ. Zo ook besloot De Reisduif zich hierbij aan te sluiten. Deze keuze wordt nog steeds gerespecteerd en is er een apart kampioenschap voor de vluchten die uitsluitend op zaterdag worden gevlogen.
Van den Boogert
Op 11-jarige leeftijd begon Peter van den Boogert met duiven, nog niet als actief lid, maar in de schuur achter het ouderlijke huis. Zo vond hij een drinkbak en een voerbak op de zolder van de voormalige werkplaats van zijn vader, achtergelaten door zijn oudere broer Goris. Deze moest zijn dienstplicht gaan vervullen en zo verdwenen de duiven. Op de basisschool was Jan Polder een klasgenoot. De vader van Jan, Cor Polder had postduiven. Daarvan kreeg Peter zijn eerste duiven.
In 1968 werd Peter, zonder thuis te overleggen, lid van de vereniging. Toen hij zijn handelswijze moest bekennen, had zijn moeder wel gezien welk een plezier hij in het verzorgen van zijn duiven had. Daarom mocht hij lid blijven. Ronduit spectaculair was de uitslag van één van zijn eerste vluchten. Er werd direct met de prijzen 1 en 5 van het gehele eiland begonnen. Zijn enthousiasme stak ook andere jongens aan en dit leidde tot de aanwas van een aantal jeugdige liefhebbers.
Door persoonlijk omstandigheden heeft hij tot zijn huwelijk op diverse adressen gewoond. Gelukkig voor Peter kon hij altijd de duivensport blijven uitoefenen. In het dagelijkse leven runt Peter nu met zijn zoon een aannemingsbedrijf. Ook op bestuurlijk niveau gaat hij het werk niet uit de weg. Zo was hij een tijdlang secretaris van de vereniging. De Reisduif is ook een zogenaamd Nationaal Inkorfcentrum. Hiervan is hij nog steeds de centrumleider.
Al met al een lid waar De Reisduif blij mee is.
Vis van Heemst
Hans Vis van Heemst is geboren op de boerderij aan de Rijzenburgseweg te Sommelsdijk en woont daar nog steeds. Zijn bedrijf hield zich hoofdzakelijk met de landbouw en de fruitteelt bezig.
Op de leeftijd van 10 jaar werd Hans door zijn vader lid gemaakt van De Reisduif. Later kreeg Hans zijn vader twijfels of dit toch wel een goede keus was geweest, immers het boerenbedrijf vraagt veel tijd en inzet, maar dat vraagt de duivensport ook. De eerste duiven kwamen van Toon Schuurman.
De landelijk gelegen boerderij, omgeven door bomen, is een uitstekende locatie om de duivensport te beoefenen. Echter ook de roofvogels mogen er graag wonen. Veel postduiven worden het slachtoffer van hun aanvallen. Het is een bekend landelijk probleem en ook Hans ondervindt hiervan veel hinder. Tijdens de ramp van 1953 kwamen de hokken gedeeltelijk onder water te staan en de helft van de duiven is toen verdronken.
Rustig karakter
Hans is een liefhebber van de langeafstandswedstrijden en dat past wel bij zijn rustige karakter, immers het is vaak lang wachten van dergelijke vluchten. Als bestuurder heeft hij een indrukwekkende staat van dienst achter de rug. Toen hij op 20-jarige leeftijd zijn dienstplicht had vervuld, werd hij secretaris van De Reisduif en later voorzitter. Toen hij ook nog tot bestuurder van de afdeling West,(onderdeel van de NBvZ) werd verkozen heeft hij de taken op verenigingsniveau afgestoten. Ook had hij zitting in het bestuur van de FCC (Flakkeese Concours Combinatie).
Omdat hij als agrariër veel met weersomstandigheden te maken had, en uit dien hoofde bovengemiddeld kennis had vergaard, werd hem in 1981 verzocht om lossing-coördinator te worden. Als lossing-coördinator werk je in een team en beslis je of het verantwoord is of de duiven van een wedstrijd los kunnen. Later strekte deze functie zich uit tot het sectoraal gebied Noord- en Zuid-Holland en daarna zelfs tot de Nationale vluchten.
Ondanks dat hij al een 80-er is, korft hij vrijwel voor iedere wedstrijd nog in. Ook in de vereniging steekt hij waar mogelijk een helpende hand toe. We hopen dat hij nog lang van zijn duiven kan genieten. Een verenigingsman waar een voorbeeld aan kan worden genomen.
De jubilarissen werden door de voorzitter toegesproken en ze kregen uiteraard een geschenk.
Daarna bedankte nestor Hans Vis van Heemst allen voor de geweldige opkomst en gaf aan dat hij al jaren van de duivensport en het verenigingsleven geniet. Ook van de zusterverenigingen uit het regionale spelverband waren afgevaardigden op de receptie.
Goede sfeer
Tenslotte sprak ook de voorzitter van het Samenspel Zuid-Hollandse Eilanden de aanwezigen toe. Hij legde er vooral de nadruk op dat een goede sfeer in de vereniging zo belangrijk is. We zijn het van harte met hem eens. Vooral omdat door de vergrijzing de landelijke terugloop van postduivenhouders zich manifesteert. Het is dan ook onbegrijpelijk dat de hogere bestuursorganisaties zich beijveren om de beoefening van de sport "economisch rendabel "te maken. Met als negatief resultaat dat in een korte periode de verenigingen in Stad aan het Haringvliet, Stellendam, Nieuwe-Tonge en Oude-Tonge zich moesten opheffen. Een grijze tachtiger zat aan de keukentafel te huilen toen hij gedwongen werd tot stoppen en zijn duifjes van de hand moest doen omdat zijn vereniging niet meer aan de moderne eisen kon voldoen. Ach laat hem nu maar zei zijn vrouw ( die had hij gelukkig nog). Hij komt er wel overheen.
Onder het genot van een drankje en hapje en veel gezellig gepraat sloten we deze gedenkwaardig receptie na enkele uren af.
(Tekst en foto's: Activiteitencommissie van P.V. De Reisduif)
