Voor u gelezen: Een onverbrekelijke band
De zusjes Nora en Ida zijn nog erg jong als hun vader sterft. Het verlies van hun vader betekent het einde van een gelukkige kindertijd. De meisjes gaan bij hun grootmoeder wonen en Nora wordt door haar oma aangemoedigd haar muzikale talent te ontwikkelen. Dit zeer tegen de zin van de moeder van de meisjes. Ida gaat aan de slag als kindermeisje en verlangt naar een eigen gezin. Na haar huwelijk vestigt ze zich in de stad. Haar gelukkige huwelijk wordt overschaduwd door groot verdriet – Ida verliest alle drie haar kinderen rondom de geboorte.
Nora's veelbelovende muzikale carrière komt na een ingrijpende gebeurtenis abrupt tot een eind en samen met haar man en kinderen komt ze dicht bij Ida wonen. Beide zussen worstelen met gevoelens van rouw. De ene zus richt zich, teleurgesteld en verbitterd, op zichzelf. De ander ziet toe hoe haar zus, die alles lijkt te hebben wat het leven de moeite waard maakt, er niets om geeft. Ida besluit in te grijpen en schippert jarenlang tussen de zorg voor haar instabiele zusje en haar gezin en de aandacht voor haar eigen man en inwonende hulpbehoevende moeder. Tussen Ida en de kinderen van haar zus groeit een diepe band, ze geeft de kinderen liefde en geborgenheid waar dit de eigen moeder vaak niet lukt. Vooral Ted, de oudste zoon, heeft het thuis moeilijk. Tegen hem keert zich de moeder het meest. De reden van deze afwijzing ligt in het verleden, hij is de reden van het verlies van de grote droom van Nora.
Bach als rode draad
Na veel verwikkelingen loopt Ted na een heftige aanvaring als tiener weg van huis. Het is uiteindelijk de muziek verbindt en de cirkel is rond als voor Grace, de dochter van Nora, de vervlogen dromen van haar moeder wél uitkomen. Het kost in het begin even moeite om in het verhaal te komen, maar daarna volgt een vlot leesbaar verhaal over de kracht van muziek, verlies en rouw, (onverbrekelijke) familiebanden en het najagen van dromen.
Als een rode draad lopen de bekende zinssneden van het 'Bist du bei mir' (J.S.Bach 1685-1750) door het boek. Heel toepasselijk zijn dan ook de door de schrijfster aangehaalde slotwoorden, vertolkt door Grace in de beroemde concerthal van Melbourne: "Ach wie vergnügt wär' so mijn Ende, es drückten deine schonen Hände mir die getreuen Augen zu!"
Schrijfster Louise Allen woont en werkt in Tasmanië. Voor haar boek deed ze onderzoek naar de (muzikale) geschiedenis van haar land en verwijst in de bijlage naar diverse door haar gebruikte bronnen.
Het lied van zussen
Louise Allen
2018, uitgeverij Mozaiek
384 blz, € 19,99
ISBN 9789023955559