Je ziet wat van de wereld als internationaal chauffeur
Meestal vertrekt hij maandagochtend vroeg en is hij op vrijdag weer thuis in Middelharnis. Jan Nagtegaal is als internationaal vrachtwagenchauffeur de hele week van huis. Daar staan de vrijheid en het avontuur tegenover. Onlangs vierde hij het 25-jarig bestaan van zijn eenmansbedrijf Jan Nagtegaal Transport.
Nagtegaal begon op 1 november 1992 voor zichzelf. Daarvóór had hij al tien jaar bij Maliepaard Transport in Oude-Tonge gewerkt. Het vrachtwagenvirus liep hij echter al in zijn vroege jeugd op. "Mijn vader was chauffeur en twee ooms ook. Mijn vader reed in het binnenland en mijn ooms waren internationaal chauffeur. Ik kan me herinneren dat ik als jochie van drie of vier al met mijn vader meeging om bij de Victoriafabriek in Dordrecht koekjes te laden. Later kwamen de internationale ritten met mijn ooms. Naar Frankrijk en Duitsland, dat vond ik veel leuker."
Hij ging naar school op de Tech. "Niet afgemaakt", lacht Nagtegaal. "Mijn ouders haalden me van school. Als je niet wilt leren, dan ga je maar werken, zeiden ze. Via het Arbeidsbureau kwam ik als autopoetser terecht bij Lies van der Velde in Sommelsdijk. Dat ging goed. Op een gegeven moment vroegen ze of ik interesse had om autospuiter te worden. Ze hadden daar ook een spuiterij." Twee jaar lang ging hij een dag in de week naar Rotterdam om de opleiding te volgen.
Na het baantje bij Van der Velde werkte Nagtegaal bij Van Lint Autoschade en Van Trigt (in Zuidland). Bij zijn volgende werkgever, Maliepaard, begon hij met het opknappen van vrachtwagens. "Elke avond en zaterdag was ik er, zelfs op oudejaarsavond." Tot er een plek vrijkwam voor een vrachtwagenchauffeur. Met het chauffeursdiploma en het diploma gevaarlijke stoffen in de hand kon Nagtegaal die plek invullen.
Zijn grote ideaal was echter om zelf als ondernemer aan de slag te gaan. "Dat leek me ontzettend mooi. Een eigen auto met je eigen naam erop en zelf bepalen wat je wel en niet wilt doen." Voor het middenstandsdiploma ging hij elke zaterdag naar Rotterdam en op zijn ritten voor Maliepaard gingen de studieboeken mee.
Op 1 november 1992 was het moment daar. "Mijn eerste vrachtwagen, een DAF, stond voor de deur. Maar de maandag erop had ik geen werk. Het was crisistijd." Nagtegaal vertelt dat er later ook nog wel zware periodes waren, maar dat hij via via meestal wel ritten kon maken. "Voor een van m'n eerste klanten reed ik met containers vol conserven naar Duitsland."
Relaxt rijden
Hij is altijd internationaal blijven rijden, tussen 2010 en 2015 nog in een vof met zijn zoon Frank. Het bracht hem in zeventien Europese landen. "Je ziet wat van de wereld en het is relaxt rijden. Niet dat gejacht en gejaag van de binnenlandse ritten. Ik ben van 400 kilometer boven Stockholm geweest tot onder in de laars van Italië. De mooiste landen? Frankrijk en Italië."
Vanuit Frankrijk reed hij jarenlang wijn naar Nederland. "Leuk, langs al die chateautjes." De laatste tweeënhalf jaar vervoert hij geen stukgoed meer, maar rijdt hij met een tank rond. Wat erin zit? "Van jus d'orange tot azijnzuur, plantaardige oliën en gas."
Ernstige ongevallen heeft Nagtegaal al die jaren niet gehad. Wel maakte hij bij een tankstation in Italië een keer een snelkraak mee. "Toen heb ik de rest van de nacht niet geslapen." Hij rijdt na twee DAF-vrachtwagens, nu in zijn tweede Scania. "Er staat 9 ton op de teller, maar er is nog niks aan." Toch denkt de gepassioneerde chauffeur en ondernemer aan de aanschaf van Scania nummer 3. Van stoppen met rijden wil hij voorlopig nog niets weten…
