WINTERGENOEGENS
Oh, wat kon dat vroeger koud weze. Assie dan wakker wier, dan was d'n deken aekeleg nat van d'n kouwen dêêm van je aesem. In de kruuke die j' d'n aevend tevoren mee'ekrege hao gaf allêêne nog mar kouwe of. Op de ruute van 't dekraem zat 'n dikke laege iesrozen.Mit wolkies wèrmen aesem perberende je d'r 'n gae'ie in te blaezene, om te kiekene hoe 't buuten was. D'r was deze nacht wêêr'n laege snêêuw 'evalle. Dat wier vandaege slêê'ie rieje!
In tegenstellieng mit noe wier d'r in diejn tied gêên zout 'estraoid, dus bleef de snêêuw weken ligge. Hoagstens wier d'r wat laoi zand uut de haogte op de riejbaene 'estroaid.
Toe 'k dêêr zôô voor dat raem stieng, sleeg de steriele geure van de kouwe haest op m'n aesem. Je dee dezelfde kouwe klêêren van gistere wêêr an in je gestrêêpte pyjamabroek hieuw ie d'r mar onger an, dat schillende wêêr hêêl wat. Schôôn ongergoewd most toe nog wachte tot de vriedaekse wasbeurte in de têêle. Allêêne as ie op reize gieng kreeg ie'n schôônen ongerbroek an. As ie 'n ongelok zou kriege in je most dan nae 't ziejkenhuus dan hao je teminsten 'n schôônen an, zôô was de redenerieng van moewder.
In dan gieng ie d'n trap of. Uut de achterkaemer kwam d'r 'n spektaekel op ie of. Vaoder roefelende as 'n raezenden mit de pooke 't rôôster van de kolekachel heen in weer, want de puupe woe niejt trekke. Behalve koud was 't buute aok nog mistig. Voordat 'n mit hou'ies van 'n bokkingskissie perbeerd hao de kachel an te maekene hao 'n de assielae op de gladde bevroze snêêuw in de wegt eleegd. Mar de kachel bleef uut alle splêêten in gaeten mar golven raok uutbraeke. 't Was in de kaemer nog mistiger as buute. In koud, zôô koud dat 't onbeschrieflek was! Want moewder hao 't schuufraem 'n halve meter op'eschove, Zôôdat de raok d'r uut kon, mar allêêne de kouwe kwam nae binne.
Op schoole kwam ik onger 't biebelverhaal pas wêêr 'n bee'ie bie, ondanks m'n jaegerborstrok, m'n pyamabroek in m'n dikken wollen trui bleef de kouwe nog in m'n lief zitte. 'k Zat lekker duchte bie de rôôdgloeiende kolekachel, die al 'n paer uuren van tevoren deur de schôônmaeksters an'estoke was. Allêêne 'm tonge dee nog vrêêselek zêêr: Gistere hao ongerweege an de blinkende ongerkant van m'n schaese elikt. Die was zôô ieskoud dat 'n d'r an vastevrooze was. Nog 'n weeke dee 't zêêr in m'n mond.
Weeken hieuwe de snêêuw- in iespret an. As 't dan gieng dôôie dee je as leste schotsje loape. Dat was lienk, want je kon dan uutsliere. Zôô hè 's 'n kêêr mit m'n nieuwe ribfluêêle drollevanger toet an m'n middel in de slôôt 'ezete. Voor straf most ik op klaerlichten dag naer bèdde, mit de veinsters dichte. De straffen waere in diejn tied niejt mals!
Pau Heerschap
Reacties: pauheerschap@gmail.com