Botsende wereldbeelden
De straat glimt van de regen, de kerstverlichting doet een wanhopige poging om toch nog wat te maken van de verregende zaterdag. In de snackbar is het rustig. Een tiener zit met een blikje cola aan de bar, zonder zijn blik van zijn telefoon af te wenden eet hij traag een frietje met mayonaise. Achter het dampende frituur houdt een jongeman alles nauwlettend in de gaten. Hij heeft vlot kapsel en een vrolijke babbel. Hij zou net zo goed in een chique restaurant passen als in deze dorpssnackbar.
Als er met stevige passen een oudere dame met een streng gezicht binnenstapt, vraagt hij vrolijk: "Alles goed vandaag?" "Ja", zegt de vrouw kortaf. En daarna: "Nou nee, eigenlijk niet." Er volgt een uitgebreid verhaal over een kapotte stofzuiger en iets anders wat mis is gegaan. De jongen is er niet van onder de indruk: Maar verder gaat het dus wel goed? De vrouw lijkt bijna te zwichten voor zoveel positiviteit, maar zegt dan: "Nou, vind je het niet genoeg ellende voor één dag?"
Ze bestelt een kleine friet en een kroket. De jongen vraagt of ze een gewone kroket wil, of een speciale volgens oma's recept. "Die vind ik zelf veel lekkerder." "Nou, doe die dan maar," zegt ze zonder een spoortje enthousiasme. Als ze even later met haar bestelling vertrekt, zegt de jongen vrolijk: "Geniet ervan en een fijne avond." Zonder iets te zeggen slaat de vrouw de deur dicht en stapt de regen in. Dat komt niet meer goed vandaag. De snackbarmedewerker laat zich niet uit het veld slaan. Er stapt weer iemand binnen: "Heeft u een leuke dag gehad?" vraagt hij vriendelijk. Ik krijg opeens zin in het nieuwe jaar. Op naar een optimistisch 2019!