Weer een jaar…
Het jaar 2018 is al bijna weer geschiedenis geworden. In de laatste dagen van het jaar kijken we vaak terug en maken we de balans op. Sommigen denken dat we in een hele slechte tijd leven. En dat het mogelijk nog slechter zal gaan. Anderen kijken er anders tegenaan. Wat valt er aan het slot van het jaar te zeggen?
Er zijn mooie en moeilijke momenten in het leven. Er zijn ook dingen die niet goed gaan. Toch mogen we wel beginnen met verwondering en dankbaarheid. Kijk, ik weet best dat er problemen zijn. Je hoeft er de krant maar oppervlakkig voor te lezen. Er is criminaliteit, armoede en ziekte. Ook de moraal wordt er niet beter op. Maar toch moeten we beginnen met verwondering over het vele goede wat we hebben ontvangen en steeds weer ontvangen. Wij leven in een deel van de wereld waar grote overvloed is aan alles. We hebben eten, drinken, gezondheid en vrijheid. Dingen waar vorige generaties alleen maar van konden dromen. Het is bijna niet te zeggen wat we in onze tijd hebben. Laat ik één ding noemen. Ongeveer 500 jaar geleden werden er in ons land per jaar ongeveer 100 mensen op honderdduizend vermoord. Vandaag de dag is het nog niet eens één persoon per jaar. Ook dat laatste is erg, maar het is veel erger geweest. We leven vandaag de dag in één van de meest veilige delen van de wereld. Ook historische gezien. Laten we dergelijke zaken opmerken en waarderen. De vrijheid die we bijvoorbeeld hebben om de Heere naar Zijn Woord te dienen moeten we niet gering achten. Kortom, er zijn veel goede dingen.
Er zijn ook dingen die zorgen geven. Onlangs werd duidelijk dat het proces van ontkerkelijking gewoon en waarschijnlijk versterkt voortgaat. Rond 80% van de mensen in ons land komt vrijwel nooit meer in de kerk. Die mensen horen dus niet meer van Gods goede geboden. Ook zullen er in de komende tijd kerken worden afgebroken. Vooral in de grote kerken in ons land neemt het aantal betrokken leden drastisch af. Dat is iets om erg verdrietig over te worden. We leven in een welvarende land, maar ook in een land zonder God, geloof en kerk. De Bijbel is voor veel mensen, vooral jongeren, een volstrekt onbekend boek geworden. Ook zijn feestdagen bekend vanwege de vrije dagen, maar over de christelijke achtergrond is bar weinig in de samenleving bekend. Bidden en vasten zijn zaken die gelinkt worden aan islamieten. Dat de christelijke kerk op dit punt ook een boodschap heeft, is voor velen volstrekt onbekend. Het zijn zaken om diep over na te denken. Een land en een volk zonder God heeft ten diepste geen toekomst.
Het einde van het jaar brengt ook bij de toekomst. Er is een mooi lied over wat de toekomst brengen moge, mij geleid des Heeren hand. Voor de toekomst worden allerlei onderzoeken gedaan. Recent is er bijvoorbeeld een klimaatwet door de Tweede Kamer aangenomen. In deze wet ligt de veronderstelling dat mensen het klimaat kunnen beïnvloeden. Ik denk dat daar over getwijfeld kan worden. We moeten inderdaad het milieu niet te veel belasten. We moeten ook zuinig zijn met energiebronnen. Maar het is hoogmoed om te denken dat wij het klimaat zouden kunnen regelen. De kosmische krachten zijn zo groot dat we daar denk ik niet aan kunnen beginnen. Er is echter een andere verwachting. Het einde van het jaar brengt ons bij God en Zijn beleid. Stap voor stap werkt God naar het grote doel van Zijn Schepping. Er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop gerechtigheid woont. Dat is een gefundeerd uitzicht voor de toekomst. Dat is echte hoop voor een arme wereld.
Ds. W. Visscher