Specularisatie
Nee, het woord 'specularisatie' is niet van mij, maar van een collega. Het geloof in de Sint neemt af. Hij wordt namelijk langzamerhand geplet tussen oprukkende halloweenpompoenen en de kerstman, die zittend op zijn arrenslee, ondanks de klimaatverandering, al in oktober in tuincentra opduikt en met een jeneverneus niet meer weet te zeggen dan: "ho, ho". Daarbij komen dan nog de actievoerders die Sints knechten belagen en warenhuizen die geen kleur durven bekennen. Voordat je het weet legt de Sint na achttien eeuwen het loodje...
Opgegroeid in een tijd waarin ik stiekem "koekoek" (Wat toch enigszins als blasfemie aanvoelde) toevoegde aan " … en strooit dan wat lekkers in een of andere hoek", heb ik me dan toch van de weeromstuit laten strikken om voor Sint te spelen voor de vissers en hun gezinnen. Met een oude reddingboot word ik naar de vismijn gevaren. Mijn baard, snor en imposante pruik van een of andere waarschijnlijk zeer brandbaar materiaal (blij dat ik niet meer rook) kriebelen verschrikkelijk en mijn mijter knelt en bezorgt me zo'n hoofdpijn dat ik even aan mezelf ga twijfelen. De pieten bekommeren zich gelukkig om mijn staf en het grote boek. Nee, roetveegpieten zijn nog een onbekend fenomeen in Goedereede.
Mijn dochter en mijn twee, volgens mij zéér Sintgelovige, kleinzoontjes van 2 en 4 heb ik ook gevraagd te komen. Ik zie ze tussen de opgewonden peuters en kleuters die mij tekeningen aanbieden voor boven, ja, je bent Sint of niet, mijn hemelbed. Na een hartelijk welkom door Jaap Tanis, talloze Sinterklaasliedjes en een rondje door de vismijn, die al aardig naar kibbeling gaat ruiken, schuif ik bij mijn dochter aan en zet de jongste kleinzoon op schoot. Hij is druk bezig met wat gekregen lego. Ik vraag hem met een donkere Sinterklaasstem "Vind je het mooi?" Het antwoord laat niet lang op zich wachten: "Ja, opa".
Andre Kastelein