Ankie van Wageningen 40 jaar juf
Middelharnis - Al veertig jaar heeft Ankie van Wageningen gewerkt in het onderwijs. En al die tijd was ze verbonden aan de Groen van Prinstererschool. Van een 'groentje op de Groen' werd ze directeur. Nu neemt ze afscheid. Een portret van een gedreven juf.
"Bij deze juf ga je leren lezen." Dat zeiden veel moeders in Middelharnis tegen hun kinderen als juf Ankie ergens op kraamvisite kwam. Het grootste deel van haar loopbaan tot nu toe was ze juf in groep 3, vroeger klas 1 geheten en was ze de 'leesjuf'. "Jij kan zelfs een aap leren lezen," werd haar soms door iemand toegevoegd. Ook weet ze nog van een jongetje dat thuis al had leren lezen, maar bij haar in de klas braaf mee ging doen met letters leren. "Dan kwam hij thuis en vertelde dat hij vandaag die en die letter had leren lezen. Terwijl hij het al lang kon, haha."
Later ging ze op de middagen groep 7 erbij doen en op een gegeven moment werd ze ook IB-er. Ook heeft ze zes jaar lang groep 8 en nog twee jaar groep 6 gedaan. Intussen werd ze ook directeur. In al die jaren is er veel veranderd. "Vroeger was de school veel groter dan nu. De meeste klassen waren dubbel. Op een gegeven moment kwamen er ook kinderen vanuit Nieuwe-Tonge. Een aantal ouders waren niet tevreden over de gang van zaken daar, dus die kwamen jarenlang hiernaartoe." Daarnaast is het onderwijs de laatste jaren erg 'vervrouwelijkt': "een meester, die gaat eens een potje stoeien of voetballen. Vrouwen hebben toch een andere aanpak. Meesters zijn er eigenlijk te weinig." De digitalisering vindt ze soms ver gaan: "Het is handig, maar het moet niet teveel worden. Als er een storing is, kun je soms niets meer beginnen." Ook de prestatiedruk is ongezond hoog: "Er wordt veel gekeken naar prestaties, dat is niet fijn, want een kind is meer dan de uitslag van een toets."
In al die veertig jaar zijn er veel bijzondere dingen gebeurd. Ieder jaar was er schoolkamp. Tijdens zo'n kamp gebeurde het een keer dat een jongetje erg lastig was. "Diep in de nacht, het was ergens rond vier uur, hebben we hem van zijn kamer gehaald. Vervolgens hebben we hem in een auto gezet en zijn we weggereden, zodat alle kinderen dachten dat hij naar huis moest. Maar vervolgens lieten we hem in het gedeelte van de meesters en juffen verder slapen. De volgende ochtend beweerde hij stellig dat hij die nacht thuis was geweest en dat is hij altijd vol blijven houden." Ook vertelt ze een keer van haar stoel te zijn gerold omdat de armleuning afbrak. "Er was een jongetje die dat in groep 8 nog wist te noemen als het meest bijzondere dat hem op school was overkomen."
Ze is blij dat er op Goeree-Overflakkee in elke kern een christelijke school is: "Het is heel belangrijk om kinderen meer mee te geven dan lezen, rekenen en taal."
Wie nu de directrice van de Groen van Prinstererschool met ferme tred door de betegelde gangen ziet lopen, zou niet zeggen dat ze ooit heel anders binnengekomen is. "Toen ik begon hadden we nog een echte hoofdmeester van het oude stempel. Hij was ooit mijn eigen meester geweest en ik keek tegen die man op. Als ik materiaal uit het magazijn wilde, moest ik dat via hem regelen, zelf had ik geen sleuteltje. Het was een beetje ouderwets, maar het had ook wel zijn voordelen, hoor."
Nu ze zelf directeur is, heeft ze wel moeten wennen aan die rol. "Ineens ben je in bepaald opzicht niet meer de gelijke van de collega's waarmee je altijd hebt samengewerkt. Ik heb echt moeten groeien in mijn rol." Intussen is ze, naast haar werk op de Groen van Prinsterer, al een paar jaar werkzaam op de Oranje Nassauschool in Nieuwe-Tonge. "Het werd te gek om te combineren. Daarom vertrek ik hier." Gelet op haar verhalen lijkt het enthousiasme nog niet verdwenen.
Kader:
Dinsdag 13 september van 16.00 tot 17.30 uur is er gelegenheid tot feliciteren in het gebouw van de Groen van Prinstererschool.