Bidden helpt niet
Gelukkig is zo'n droge periode nog wel te overzien, zo praten we onszelf moed in. Het heeft nog nooit langer geduurd dan enkele maanden. Het is nu wel extreem, maar overal is een verklaring voor. Bidden helpt sowieso niet, want de natuur kent nu eenmaal zijn patronen, hoor ik zeggen. Toen we tussen de groente door liepen merkte ik op dat de andijvie er wel bijzonder mooi bij stond. "Ja, maar ik praat er elke dag tegen," zo was de reactie. "Nee, nu nog mooier, bidden helpt niet, maar praten tegen die kroppen andijvie wel." Dat was een inkopper.
Ooit bad Elia, de profeet in Israël, een gebed dat het niet zou regenen. 'En het regende niet drie jaar en zes maanden.' Dat was Gods antwoord. Het volk leerde weer knielen, en de hemel gaf opnieuw regen.
In de droge zomer van 1976 werd een veehouder 's nachts wakker van het loeien van zijn koeien. "Mijn schuld," zo riep hij. Op zijn knieën zocht hij God, smekend om regen, nadat hij zijn zonden en ongeloof had beleden. Ook deed hij een belofte in zijn gebed. Als God regen zou geven, wilde hij ergens een liefdegift brengen bij iemand in nood. Binnen een uur ruiste het van een geweldige regen. En die ander in nood, elders, werd geholpen. Zo gaat dat dus, God antwoordt op het bidden van Zijn kinderen.
Bidden helpt niet. Of het zou moeten zijn dat alle natuurpatronen door God geschapen zijn en dat Hij die op elk moment doorbreken kan. Dan is elke natuurwet in Zijn hand. 't Is maar wat je gelooft. En in deze tijd mag iedereen geloven wat hij of zij zelf wil.
Ik blijf bidden. Tegen de verdrukking in. Bijna iedereen lacht erom. Het maakt me niet uit. Onze God is machtig. En de mond van de spotter zal toch wel een keer zwijgen. Mijn gebed betekent niets, maar ik kijk omhoog en wacht. Het gaat toch om Gods eer? En: onze God is machtig!
Zijn er nog meer bidders? Samen sterk, in onze zwakheid! Hulp komt. Misschien denken we nog recht te hebben op regen. De aarde wordt nat van Gods tranen. Zo was het ooit: "Jezus weende."