Terug naar Rotterdam
Onlangs was ik een dagje in Rotterdam. Vanaf 1975 tot 1985 heb ik in die stad gewoond. Ook heb ik daar mijn studie economie gedaan. De eerste jaren woonde ik op kamers ergens in Rotterdam-West. Het was een waar genoegen om de buurt, de straat en de mensen aldaar weer te ontmoeten. Allerlei herinneringen komen dan boven.
Nu was er veel gebeurd in Rotterdam. Ik herinner me nog dat rond de jaren '80 van de vorige eeuw de oude buurten geweldig aan het verloederen waren. De oorzaak was vooral de slappe houding van de politiek op het punt van handel, gebruik en aanmaak van drugs. Het is onvoorstelbaar hoe snel de buurten in de oude binnensteden achteruitgingen. Ik was daarom best benieuwd hoe de vlag er vandaag de dag bij hing.
Met de tram nam ging ik dus naar de bekende plaatsten. We reden over de Kruiskade, destijds berucht, daarna de 1e Middenlandstraat en de 2e. Bij de Heemraadsingel stapte ik uit om verder te lopen. Het viel me op dat er veel gewone Nederlanders in de huizen aldaar wonen. Op naambordjes las in namen als fam. Dekker, fam. Mulder. Je las ook van ouders met een aantal kinderen. Kortom, de oude stad is kennelijk in trek bij jonge ouders die graag in de oude onder- en bovenhuizen wilden wonen. Naast allerlei migranten en allochtone Nederlanders, liepen er ook opvallend veel autochtone Nederlanders door de straten. Wat zou hier de laatste jaren toch gebeurd zijn?
Op de plaats waar ik in 1975 woonde bij een hospita, sprak ik de bewoners van het huis. Ze woonden daar nu reeds 50 jaar. Op mijn vraag wat er in de buurt gebeurd was, kwam een opmerkelijk verhaal. Het was inderdaad rond 1980-2000 droevig in deze buurten gesteld. Vooral door slap optreden van de politiek en de politie raakte de buurt in diep verval. Het was bar en boos wat er allemaal plaatsvond. De mevrouw vertelde er iets van en het was een wonder dat ze er nog is blijven wonen. Maar rond 2000 namen de mensen het niet meer. Er kwam een duidelijke beweging op gang van mensen die het gemeentebestuur aanspraken op hun verantwoordelijkheid. Het was ook de tijd dat Pim Fortuyn met 17 zetels de verkiezingen van 6 maart 2002 had gewonnen. Er brak iets door in de Rotterdamse samenleving dat het zo niet verder kon.
De mevrouw vertelde me dat er vanaf die tijd weer werd ingegrepen en bijvoorbeeld alles rond drugs hardhandig werd aangepakt. En het resultaat is verbluffend geweest. De chaos verdween uit de straten en stukje bij beetje kon het gewone leven weer op gang komen. De mensen trokken langzaamaan weer naar de stad en vandaag de dag blijft een woning in het westen niet lang leegstaan. Er waren weinig huizen te koop en als er iets te koop kwam, waren er jonge mensen met kinderen die er graag wilden wonen. Een herleving van de stad en de buurten, zeg maar. Ik vond het wel mooi om te horen. Een Rotterdamse oudere mevrouw, die zomaar een paar grote waarheden liet horen. Laat ik er eens enkele noemen.
1. Van vrijheid op het gebied drugs, etc. wordt niemand beter. Laten we de wet gewoon weer handhaven.
2. Pim Fortuyn heeft wel degelijk wat betekend voor Rotterdam. Na zijn verkiezing is er een echte cultuurverandering in het beleid gekomen. De Rotterdammers zijn er blij mee.
3. De multiculturele samenleving kan alleen functioneren als mensen uit andere landen zich ook daadwerkelijk in de Nederlandse samenleving integreren. Daar zijn in Rotterdam mooie voorbeelden van te zien.
4. Tenslotte heeft de overheid als taak om de ongebondenheid van de mensen te bedwingen (art. 36 NGB). Als die taak serieus wordt genomen, is dat goed voor het leven in de stad.
Ds. W. Visscher