Taart

23 juli 2018, 11:46

Het bestaan van een docent heeft een schaduwzijde. Daarmee word je in juni/juli geconfronteerd: het bezoeken van gezakte leerlingen. Nu zijn dat er op onze school altijd bar weinig. Te weinig om eelt op je ziel te krijgen en zo blijft het dus een pijnlijke kwestie. Ik voel me een soort aanspreker, zoals je die in het grijze verleden had: "Namens de familie wordt u meegedeeld dat op de leeftijd van…" Lijkbleke gezichten, handenwringen, tranen, zakdoeken. Ik ben daartegen niet bestand.

Een paar jaar geleden moest ik het gaan vertellen, vrij ver in Zeeland. Dat moet voor 15.00 uur gebeuren, want als je voor die tijd niets gehoord hebt, mag je ervan uitgaan dat je geslaagd bent. Toch ver, dat Zeeland. Ik moest me haasten, want aansluitend nog een droef bezoek aan West-Flakkee. Ik belde aan. Niemand thuis. Wel een keihard, dreigend geblaf. Door de brievenbus zag ik een herdershond, die met blikkerende tanden aangaf het zakken niet zonder slag of stoot te accepteren. De cijferlijst, in een keurig mapje met het schoollogo, werd door Cerberus - zo zal hij wel geheten hebben - door de gleuf getrokken en vakkundig gemolesteerd. Enfin, toen maar de leerling op haar 06 gebeld. Ze was bij Albert Heijn vleeswaren aan het snijden, zei ze. Haar opmerking: "Het geeft niet hoor, meneer, ik doe het gewoon nog een jaartje over", stemde me tot nadenken. Ze gaf eigenlijk aan de impact op mij groter in te schatten dan op zichzelf.

Op naar West-Flakkee. Mijn TomTom leidt me via allerlei kronkelige polderwegen tot de voordeur. O, nee, de vrouw des huizes voor het raam trekt krijtwit weg. Ik zou wel weg willen duiken en moet denken aan de sfeer van Willinks jobstijding. De deur zwaait open en ik ontwaar in het halletje een gereedstaande vlag. Dat je die ook halfstok uit kunt hangen, flitst even door mij heen. Op tafel: een taart met in marsepein: "GESLAAGD". Dat sloeg duidelijk alleen op de prachtige taart. Pijnlijk. Nee, dat hadden ze niet verwacht. Hij had eigenlijk best wel hard gewerkt en de laatste drie weken stukken minder gegamed. Ja, dat Duits lag hem niet zo, maar voor natuurkunde… Tja, wat moeten we er nu mee? Met uw zoon bedoelt u? Nee, met die taart. Wilt u een stuk? Ik krijg een stuk met een fragment van de ook op de taart afgebeelde professorenbaret. Mierzoet met een toch wat bitter nasmaakje.