Carbagerun: Op avontuur in een oude auto
OUDE-TONGE – In vijf dagen tijd 2500 kilometer afleggen in een auto met een dagwaarde van maximaal 500 euro. Dat is de carbagerun. Dit jaar was de tiende editie van deze autopuzzeltocht XXL, waaraan ruim 1000 auto's meededen. Onder de deelnemers zes wagens van Goeree-Overflakkee. Oude-Tonge was vertegenwoordigd met twee teams; 'Flakkee on tour', bestaande uit Lars Doornbosch en Jean-Pièrre Auperlé en team 'No Wahala' van Robert Bal en Edwin de Visser. Ze vielen niet in de prijzen, maar de mannen kijken met heel veel plezier terug op een geweldig avontuur.
Door Mirjam Terhoeve
De carbagerun werd voor de tiende keer gehouden en ieder jaar staat een andere route op het programma. Dit jaar een lange rit van 2500 kilometer door zeven landen. Voor garagehouder Lars en vrachtwagenchauffeur Jean-Pièrre geen probleem, ze zijn wel wat gewend. "Het is echt geweldig om mee te doen", beaamt Lars na terugkomst in Oude-Tonge. Jean-Pièrre, die nu op vakantie is, en ikzelf deden voor de tweede keer mee, maar evenals de vorig jaar was het weer prachtig. De vorige editie ging richting Letland en Litouwen, waar we vele gevaarlijke wegen moesten trotseren. Dit jaar was de tocht wat zuidelijker. Vanuit Emmen vertrokken we op maandagmorgen naar Dresden in Duitsland. Op dag twee ging het via Polen naar Ostrava in Tsjechië en dan op de derde dag naar Gyor in Slowakije. Vervolgens ging de tocht via Hongarije naar Zagreb in Kroatië op dag vier. De reis eindigde op de vijfde dag in Divaca in Slovenië. Iedere dag moest je voor 12 uur de bestemming, oftewel de geïmproviseerde camping, bereikt hebben. En nee, niet over de grote snelwegen met behulp van een TomTom, maar gewoon met een routebeschrijving op schoot via de kleine binnenwegen. Veel avontuurlijker, maar vooral ook erg mooi. Je komt op plaatsen, waar je anders nooit zou komen. Plekken met prachtige vergezichten, mooie natuur, meren en lieflijke dorpjes. Het verbaasde ons trouwens, dat het wegennet en de voorzieningen onderweg zo mooi en goed verzorgd waren. Dat hadden we niet verwacht. Gelukkig was er genoeg tijd om af en toe te stoppen en te genieten van al het moois. Zo hebben we heerlijk gezwommen in het Balatonmeer en nog kastelen bezocht. Natuurlijk moesten er ook opdrachten uitgevoerd worden. Dat hebben we, om eerlijk te zijn, een klein beetje verwaarloosd. Het ging ons namelijk niet zozeer om de winst, het ging ons vooral om het avontuur".
Oude Volvo
Lars is vooral ook blij, dat de auto het goed heeft gedaan. "Vorig jaar hebben we een Volvo 850 diesel uit 1996 op de kop getikt. Ruim 600.000 kilometer op de teller. Normaliter, zou je er het eiland niet meer mee af willen, maar het oude beestje deed het zowel vorig jaar, als ook dit jaar erg goed. Zelfs hellingen van 12% gingen moeiteloos. We hebben hem helemaal gepimpt en opgetuigd met een aggregaat op het dak. Zo konden we, tot vreugde ook van andere deelnemers, 's avonds gewoon een lekker Hollands bakkie zetten op de camping en daarbij hadden we ook nog een barbecue op de trekhaak bevestigd. Van alle gemakken voorzien dus. Toch hebben we niet steeds van de campings gebruik gemaakt. We hebben ook een paar keer een hotelletje in de buurt gezocht. Even een verfrissende douche en een goed bed. Dat is toch wel lekker na zo'n lange tocht".
Elementen trotseren
Robert Bal lacht er een beetje om. Hij en zijn bijrijder Edwin verbleven wel iedere nacht op de campings. "Koude douches en een onweersbui, dat wel", zegt hij, "maar dat hoort er nu juist bij, de elementen trotseren." Ook voor Robert was het zijn tweede keer. Eerder deed hij mee in 2012. Dit jaar reed hij in een oude Nigeriaanse taxi met de naam No Wahala, wat 'geen probleem' betekent. En de auto deed zijn naam eer aan. Ook hij kreeg weinig problemen onderweg. "Eigenlijk hadden de meeste deelnemers niet eens zoveel technische problemen", vertelt hij, "hoewel er toch diverse uitvallers waren, maar we hoorden wel over gedoe met paspoorten bij de grensovergangen en over corruptie. Sommigen werden opgelicht bij het tanken en er werd ook wel een handje gelicht met de wisselkoersen. Ook was er een wagen uit Brabant, die helemaal werd leeggehaald door de politie, omdat ze dachten het drugskoeriers waren. Je moest dus wel goed opletten en alert blijven".
Zowel Lars als Robert willen ook volgend jaar weer meedoen. Robert denkt aan de, iets kortere, editie voor bromfietsen en Lars wil, als het even kan, weer met de Volvo. "Zoals gezegd is het zo geweldig om mee te maken, zegt hij tot slot. "Ook de sfeer onderling is enorm goed en gemoedelijk. En nee, je rijdt niet in colonne over de wegen, eigenlijk juist niet, maar je komt natuurlijk wel regelmatig andere deelnemers tegen en dat maakt het juist leuk. Sommigen zijn heel fanatiek om te winnen en anderen genieten, net als wij, gewoon van de tocht. Dus wat mij betreft: Wordt vervolgd".
