'De AA heeft mij gered'
MIDDELHARNIS – Elke woensdagavond komt een groepje mensen bij elkaar in Het Rondeel. Het zijn mensen die een punt hebben gezet achter hun alcoholgebruik en elkaar helpen niet terug te vallen. Wie het zijn? Gewone mannen en vrouwen, zoals u en ik. Ze zijn ook vastberaden en gemotiveerd. En ze zijn anoniem, want dit zijn de Anonieme Alcoholisten (AA) van Goeree-Overflakkee.
Door Kees van Rixoort
Op een woensdagavond in mei, mag ik aanschuiven. Drie kwartier, voordat de echte AA-gesprekken beginnen. Ik krijg te horen dat de AA-afdeling Goeree-Overflakkee nog maar korte tijd actief is. In november was de eerste bijeenkomst. Er is een vaste kern van vier bezoekers. Het groepje verwacht vanavond twee nieuwe gezichten aan tafel.
"Een eclatant succes is het nog niet", zegt een van de begeleiders, die de nieuwe afdeling vanuit de AA in Dordrecht hebben opgezet. "We horen ook wel dat mensen van Goeree-Overflakkee meedraaien in de AA-groep in Hellevoetsluis." Het is niet gemakkelijk om in een enigszins gesloten gemeenschap deelnemers te werven, ook al is er enige bekendheid via folders, huisartsen die naar de AA verwijzen, de website aagoereeoverflakkee.nl, vermelding in de gemeentegids en – bij de aanvang, eind vorig jaar – een artikel in de krant. "Het moet groeien. We zijn bezig als een roepende in de woestijn en we gaan door."
Vingerwijzing
Twee deelnemers willen hun verhaal wel vertellen, uiteraard anoniem. De eerste, die vanaf 1 november aan tafel zit: "Ik dronk te veel wijn om gevoelens te dempen en rustig in mijn hoofd te worden. Een aantal keren probeerde ik te stoppen. Dat lukte dan even, maar steeds ging het weer fout. Ik kon het ook goed verbergen."
"Toen viel de krant met het artikel over de AA op de mat. Ik zag dat als een vingerwijzing. Het was duidelijk dat het me niet op eigen kracht zou lukken om de wijn te laten staan, dus ik ging naar de eerste bijeenkomst in Het Rondeel en dat was ook mijn eerste dag zonder alcohol."
"Mijn indruk? Dat je hier erkenning en herkenning vindt. Dat er veel openheid is en dat je je verhaal goed kwijt kunt. Je wordt begrepen en ontmoet mensen die weten hoe moeilijk het is om van de alcohol af te blijven. Ik voelde dat dit een keerpunt was. Daarom ga ik zo veel mogelijk trouw naar de wekelijkse bijeenkomsten."
Gewapend
Tijdens de avonden spreken de aanwezige AA'ers met elkaar door hoe de afgelopen week is gegaan. Dat gebeurt doorgaans aan de hand van een van de twaalf stappen uit het AA-programma. De bezoekers horen elkaar aan, geven tips en stimuleren elkaar om door te gaan. Er is een duidelijke wisselwerking tijdens de gesprekken. Hulp van mensen die al vele jaren droog zijn, is vanzelfsprekend heel waardevol. "De AA heeft mij gered", zegt een van de aanwezigen, die onlangs vierde al 25 jaar zonder alcohol door het leven te gaan. "Je blijft verslaafd, maar je weet het te managen", zegt een ander. "Als je in de verleiding komt, door emoties bijvoorbeeld, ben je gewapend. Vroeger niet, toen was elke emotie welkom om te kunnen drinken."
"Wat het met me gedaan heeft?", vervolgt de wijndrinker van weleer. "Deze bijeenkomsten zetten je aan het denken over jezelf: wie ben ik zonder wijn, kan ik situaties aan zonder eerst een wijntje te nemen? Ik heb erg veel aan de AA. Nooit had ik gedacht dat ik van de wijn zou kunnen afblijven. Het was een doembeeld. Maar de AA bleek voor mij een stok achter de deur, een plaats waar je je veilig voelt en opvang vindt. Ik ben veel zekerder van mijn zaak."
Tot rust gekomen
"Drinken doe ik niet meer. Je moet naar nul, en dat is moeilijk. Je bent er constant mee bezig, je lichaam vraagt erom. Het bleef lange tijd lastig om wijn in huis te hebben, bijvoorbeeld voor een verjaardag. Maar inmiddels ben ik in staat het voor anderen in te schenken. Nee, daar heb ik geen probleem meer mee. Ik voel me goed. Ik ben gestopt in een periode dat het thuis heel hectisch was, maar nu is mijn leven tot rust gekomen."
Nog een verhaal van een gemotiveerde AA'er: "Ik was drie jaar schoon, tot het met Oud en Nieuw mis ging. Het kwam door de emoties. Ik ben opgenomen geweest in de kliniek in Rotterdam. Daarna mocht ik terug naar huis. Op 28 februari ben ik naar de AA-club gegaan. Ik wilde graag hulp tegen de verslaving. Hier is structuur en heb ik goede gesprekken met anderen. Ik was heel gesloten, uit schaamte, maar hier ben ik gaan praten."
"Het effect is dat ik niet meer drink. Ik ben rustig en opgelucht. Ik voel me vrij. Ik dacht vroeger dat ik alleen was met mijn probleem. Hier heb ik geleerd dat dat niet zo is. Daarom raad ik de AA aan bij andere drinkers."
Dan is voor mij de tijd aangebroken om te vertrekken. De koffie staat op tafel. Een van de deelnemers heeft een heerlijke cake meegebracht. Het gesprek kan beginnen…
De persoon op de foto komt niet voor in het artikel. Foto: Shutterstock