Juf Sissy (75) weet niet van ophouden
OUDDORP – Als invalkracht kent ze bijna alle openbare basisscholen van Goeree-Overflakkee. Nu heeft ze alweer een tijdje de instroomgroep van De Westhoek in Ouddorp onder haar hoede. Tot de zomer, op basis van een tijdelijke aanstelling. Hoe het er na de grote vakantie uitziet, is nog niet bekend. Maar één ding staat vast: juf Sissy Sénéchal denkt er niet over om een punt achter haar carrière te zetten. Let wel: ze is 75 jaar en ontvangt al tien jaar AOW.
Door Kees van Rixoort
"Ik ben in 1963 begonnen en nooit gestopt, maar altijd doorgegaan", zegt ze terwijl haar leerlingen buiten op het schoolplein pauze houden. Haar eerste school stond in Vlaardingen. Het waren duidelijk andere tijden. "Ik had een klasje met 56 kinderen. Mijn bureau paste niet in het lokaal, tussen al die rijen, en stond op de gang. Je kon in die tijd nog rustig met de hele klas naar het zwembad lopen. Ik had een geruit koffertje bij me voor het nakijkwerk; met 56 kinderen heb je heel wat schriftjes om mee te nemen. De oudergesprekken deed ik bij de mensen thuis, vaak kon ik meteen mee-eten."
Klasje
Een 'klasje' – het was de derde klas – met 56 leerlingen, dat is anno 2018 wel anders. Juf Sissy begon dit schooljaar met acht leerlingen. In de loop van het seizoen is dat aantal gegroeid naar dertien. Is er nog meer veranderd? "De kinderen zijn veel opener geworden. Ja, toen waren ze wel onderdaniger. Als ik stil zei, was het ook stil. Dat is nu trouwens nog wel zo. Over het algemeen luisteren ze goed naar me. Ik heb overwicht, al zeg ik het zelf."
In haar 55-jarige carrière voor de klas gaf juf Sissy les op tal van scholen. Na Vlaardingen volgde Krimpen aan den IJssel. Toen ze haar eerste kind kreeg, kon ze niet blijven. Maar al gauw na haar ontslag werd ze invalkracht. Ze stond als parttimer voor de klas in Rhoon en Hellevoetsluis, en kwam in 2005 in dienst bij SOPOGO, de koepel van openbaar onderwijs op Goeree-Overflakkee. "Als invalkracht werkte je een dagje hier en dan weer een dagje daar. Maar er waren ook langere periodes voor één klas. Vorig jaar was ik remedial teacher op drie scholen: Roxenisse, De Inktvis en De Westhoek. Tussendoor werkte ik ook nog op rooms-katholieke basisscholen in Rotterdam."
Ervaring
Met dat laatste is gestopt. Ze was de reistijd zat en bovendien deed De Westhoek een beroep op haar. "Er is een groot gebrek aan leerkrachten", geeft ze als verklaring. "Ze zitten te springen om juffen en meesters. Ik heb natuurlijk ook heel veel ervaring opgebouwd in al die jaren. Ik mag zolang blijven als ik wil. Ik ga gewoon door, ik weet niet beter en vind het nog steeds heel leuk. Tegen de tijd dat ik vrij wil zijn, is er wel weer een vakantie. En ik heb genoeg tijd voor mijn hobby's." Ze beaamt dat het lesgeven ook een hobby is. Lachend: "Een uit de hand gelopen hobby."
"Weet je wat een voordeel is als je gewoon doorgaat? Dat je meegroeit met alle ontwikkelingen, zoals het digibord. Als je er een jaartje tussenuit bent, mis je wel iets. We leren nog elke dag: de kinderen van mij en ik van de kinderen. Het is een wisselwerking."
Hongerwinter
Juf Sissy vertelt graag geschiedenisverhalen. Bijvoorbeeld over de Tweede Wereldoorlog, die ze als heel klein meisje in Amsterdam meemaakte. "Ik heb in Amsterdam de Hongerwinter meegemaakt, maar niet bewust. De geluiden van de vliegtuigen zijn in mijn hoofd opgeslagen. Na de bevrijding kwam koningin Wilhelmina naar Amsterdam. Ik wilde haar viooltjes geven. Heel eigenwijs, ik was een jaar of twee. Een hofdame tilde me in de auto van de koningin en zo kon ik haar die verlepte bloemetjes overhandigen." Het krantenknipsel over die bijzondere gebeurtenis heeft ze altijd goed bewaard.
Een paar jaar geleden vertelde ze op Het Startblok in Oude-Tonge over de oorlog. Toen ze vertelde dat ze die zelf nog had meegemaakt, wekte dat verbazing. Zo lang geleden, dat kon toch niet waar zijn… Er waren zelfs ouders van leerlingen die het op school kwamen controleren. Een juf van boven de 70, die er overigens een stuk jonger uitziet, dat maak je immers zelden mee. Een docent van die leeftijd die haar kleinkind lesgeeft ook niet. Maar het gebeurde wel, op De Westhoek, waar Mia (groep 3) een keer haar oma als juf had. "Het was geweldig", zegt de 75-jarige met een brede lach. Als ze iets uitstraalt, dan is het wel dat ze het onderwijs voorlopig nog niet vaarwel gaat zeggen.