Afbeelding
Foto:

Mobiel

Ik val in voor een collega die met zwangerschapsverlof is en dus op haar wijze de verwachte krimp in het onderwijs bestrijdt. Ik heb al jaren niet in de onderbouw van de mavo lesgegeven en vind het wel een uitdaging. Wel nu, het is een bijzonder lief klasje waarmee ik in korte tijd een goede band heb. Ik geloof dat ze me wel aardig vinden, hoewel… "U geeft wel ontiegelijk veel huiswerk op". Ja, inderdaad. Voor hen is school vooral een sociale ontmoetingsplaats en heeft studie niet de hoogste prioriteit. Ze communiceren wat af. De een heeft nog meer 'likes' dan de ander. Als de evolutie nog verder voortschrijdt, zullen in de toekomst hun kinderen met aangepaste duimpjes voor mobieltjesgebruik worden geboren. We proberen die 'mobilisatie' enigszins tegen te gaan door telefoontassen voorin het lokaal. Bij binnenkomst in de klas worden de leerlingen geacht hun apparatuur in de genummerde vakjes van de tas te deponeren. Toch zie ik nog regelmatig een leerling in zijn schoolbank aandachtig naar zijn kruis staren waarvandaan een vaag lichtschijnsel op zijn gezicht straalt. Ja, dan ben je hem tot 16.30 uur kwijt. Vervelend als je tot 13.30 uur les hebt. "Maar meneer, daar zit m'n hele leven in…"

Een paar jaar geleden was ik het zo zat dat een leerling in de examenklas elke keer onder mijn, volgens mij uitermate boeiende, les (o, wat kan ik kwaad worden als ik soms echt bezield les geef en er een vinger wordt opgestoken en ik verwachtingsvol een zeer relevante vraag verwacht en dan te horen krijg: 'Mag ik even naar de wc?') voor de vierde keer betrapte. Boos (nou ja, gespeeld boos en dat is best lekker) sommeerde ik hem zijn Nokiaatje in te leveren, peuterde onder mijn bureaublad de rubber hoes los en sprak toen: "Nu is het voor altijd afgelopen" en smeet het stoffelijk omhulsel vanaf de tweede verdieping door het geopende raam. Zelden heb ik iemand zo snel lijkbleek zien worden. Zijn hele leven zat er duidelijk in. Groot was de hilariteit toen ik het toestel nog bleek te hebben. Lesgeven was dat uur verder onmogelijk.