Blijvende herinnering aan verdronken Bommelaars op Molendijk
DEN BOMMEL – Tien mensen werden op 1 februari 1953 overweldigd door het water aan de Molendijk in Den Bommel. Zeven van hen verdronken. Op de plaats waar het drama plaatsvond is zaterdag 27 januari een herinneringspaneel voor de slachtoffers onthuld. Bijzonder was dat Theo Jacobs, de enige nog overlevende van het tiental, bij de onthulling van het bord betrokken was. Hij verrichtte de handeling samen met Jan Zuijdijk, die het initiatief nam om het herdenkingspaneel te plaatsen.
Tekst en foto: Kees van Rixoort
"We kunnen ons niet voorstellen wat voor drama hier heeft plaatsgevonden", zei Rien Bakelaar van de Dorpsraad Den Bommel/Zuidzijde bij het nog ingepakte bord. "In de nacht van 1 februari 1953 zijn op weg naar een veilige plaats hier tien inwoners van Den Bommel totaal verrast door het aanstormende water, vanuit de Uitslag hier achter ons, van de dijk gespoeld. Zeven van hen zijn jammerlijk verdronken, drie hebben het overleefd."
De vele aanwezigen op de Molendijk kregen ook de namen te horen. Eerst die van de verdronken bewoners: Leendert Brijs, 34 jaar, Jan Hokke, 67 jaar, Jannetje Hokke-van der Welle, 66 jaar, Dina Jannetje Verkerke, 7 jaar, Jannetje Dina Verkerke 7 maanden, Willempje Verkerke-Osseweijer, 29 jaar, en Stoffelina van der Welle-van Eck, 69 jaar. Daarna volgden de namen van de drie overlevenden: Cor Bogerman, Jan Cees Verkerke en Theo Jacobs.
De laatste onthulde samen met initiatiefnemer Jan Zuijdijk het paneel en riep de aanwezigen op om hardop met hem het onzevader te bidden. Na het blazen van de Last Post, een minuut stilte en het leggen van bloemen bij het herinneringsbord, was de plechtigheid ten einde. Althans, aan de Molendijk. In De Bommelstee kreeg het publiek nog meer te horen over de gebeurtenissen op 1 februari 1953.
Jan Zuijdijk, die de Ramp meemaakte als vijfjarige jongen, zei dat hij al langere tijd rondliep met het idee om de herinnering aan de verdronken Bommelaars op de Molendijk te markeren. "Ik voel me nu eenmaal verbonden met de slachtoffers", aldus Zuijdijk, die vlak bij de familie Verkerke woonde en het grote verdriet memoreerde dat Jan Cees moet hebben gehad nadat hij zijn vrouw en twee dochters kwijtraakte. De familie Zuijdijk had geluk: het huisje stortte, kort nadat iedereen naar buiten was gekomen en in veiligheid gebracht, in één klap neer onder de kracht van het water. "Waarom mochten wij overleven en deze zeven mensen niet? Daar krijgen we naar mijn mening nooit antwoord op, maar we hebben in ieder geval wel een paneel."
Nooit vergeten
Zuijdijk passeerde het beladen punt aan het eind van de Molendijk duizenden keren. Zo vatte het idee post om er iets te plaatsen dat de herinnering aan de slachtoffers levend houdt. "Nu is het gerealiseerd, ik ben er blij mee." Op het bord staat informatie over de gebeurtenissen, naast de tien namen. "Laten we deze mensen nooit vergeten." Op het paneel staat als illustratie van de overweldigende kracht van het water ook een foto van de ruïne die voorheen het huis van de familie Zuijdijk was.
Theo Jacobs vertelde in De Bommelstee dat hij naar het dorp ging om een auto te halen, nabij de molen terugkeerde omdat er een heel kippenhok en allerlei rommel op de dijk lag, van de dijk spoelde, weer op de kant terechtkwam en rollebollend, zonder kracht in zijn benen, zijn weg vervolgde. Hij hoorde iemand roepen in het water. Dat bleek Jan Cees Verkerke te zijn. Hij zat vast in een rol prikkeldraad. Maar Jacobs wist hem te redden en om het droge te brengen.
Tijdens de bijeenkomst klonken voorts twee gedichten en was er een expositie van schilderijen, die zijn gemaakt door een groepje dames. Zij lieten zich daarbij, op uitnodiging van de dorpsraad, inspireren door de Watersnood. Naast de zeven slachtoffers op de Molendijk telt Den Bommel nog vijf bewoners die op 1 februari 1953 verdronken. Alle twaalf staan centraal tijdens de herdenking op 1 februari. Aanvang: 19.00 uur in de hervormde kerk.