Robbert Westdijk ging naar Moskou voor een behandeling tegen MS
"Ik kan mijn zooon weer naar school brengen"
DIRKSLAND – "De MS is weg. Zeker. Mijn lichaam geeft dat aan. De schade die ik heb opgelopen door de ziekte is nog niet weg en zal ook niet helemaal weggaan – het duurt een jaar voordat je lichaam weer op niveau is – maar er is al veel verbeterd." Dirkslander Robbert Westdijk heeft het over een stijgende lijn sinds hij zich vorig jaar juli heeft laten behandelen in Moskou. Daaraan ging een inzamelactie van de stichting 'Op de bres tegen MS' vooraf die de benodigde 75.000 euro ruimschoots en binnen no time wist binnen te halen.
Door Kees van Rixoort
De ellende begon in september 2016, Robbert (31) kreeg te maken met een MS-aanval, die er onder meer toe leidde dat hij enige tijd niet kon lopen, met moeite zijn handen kon gebruiken en geen controle had over zijn blaas. Voor Robbert en zijn vrouw Lisanne was dit het sein om de strijd tegen de ziekte op te pakken. Ze hoorden over een behandeling van de ziekte die in Nederland niet mogelijk is en niet wordt vergoed: het transplanteren van stamcellen. Dit kan de verdere achteruitgang van lichaamsfuncties tegenhouden. Lichaamsfuncties die MS (multiple sclerose), een chronische ziekte van het zenuwstelsel, aantast.
Eind juni 2017 vertrok Robbert naar een kliniek in Moskou. Daar onderging hij eerst allerlei testen, een viertal chemokuren om het immuunsysteem plat te leggen en een transplantatie van zijn eigen stamcellen. "Eerst werden de stamcellen losgeweekt en vervolgens met een nekcatheter verwijderd", blikt Robbert terug. "Gelukkig was er in één keer genoeg. Daarna kwamen de stamcellen in een bus om ze te koelen. Tot slot zijn ze weer teruggeplaatst en gaat je lichaam zich weer opbouwen."
Deze transplantatie heeft het effect van 'beginnen met een schone lei'. "De stamcellen wisten na het opslaan en koelen niet meer dat ik MS had. De bedoeling is dat je de progressie van de ziekte stopt." Een halfjaar later kan Robbert maar één conclusie trekken: die bedoeling is uitgekomen. "Ik ben bijvoorbeeld beter gaan lopen. De brain fog, waar ik regelmatig last van had, is verleden tijd. En ik merk het ook aan mijn blaas. Ik hoef 's nachts niet langer uit bed… Wat ik in Rusland heb gehad is de meest effectieve behandeling." Recent wees een MRI uit dat er minder afwijkingen (plekjes) in zijn lichaam zijn.
Heel bang
Een maand in een Russische kliniek, waarvan tien dagen in quarantaine, dat is niet niks. Zonder vrouw, zonder zoon en zonder pasgeboren dochter. "Het was heftig. Ook omdat je niet precies weet wat je lichaam doet. Ik heb ook nog diabetes…" Daar kwam nog bij dat Robbert een stuk glas in zijn voet kreeg, precies op het moment dat zijn immuunsysteem zo goed als uitgeschakeld was. Ook waren er koortsaanvallen. "Toen dacht ik: ik ben weg, ik ga het loodje leggen. Ik was heel bang."
Maar de kliniek, die gespecialiseerd is in stamceltransplantaties, wist wel wat er nodig was. "De zorg was daar zó goed en zó warm." Hij laat een foto zien van de arts, dokter Fedorenko, die hem omhelst na de geslaagde transplantatie. "Heel bijzonder. We hebben het gevierd, ook met de andere patiënten."
Robbert Westdijk is er dankbaar voor, evenals voor alle steun – niet alleen de financiële – die hij en zijn gezin ontving. "Ik ben dankbaar omdat mijn toekomst er heel anders uitziet. Dat ik weer dingen kan gaan doen met mijn kinderen. Dat ik mijn zoon naar school kan brengen… Daar heb ik het voor gedaan. Gelukkig was ik er op tijd bij."
Hij heeft gevochten – "Als ik ergens voor ga, dan ga ik voor de volle honderd procent" – en raadt anderen aan dat ook te doen. Niet opgeven als iets niet mogelijk is, zoals een stamceltransplantatie in Nederland, maar je verdiepen in de mogelijkheden die er wel zijn, contacten leggen en actie ondernemen. Positief denken: "Vijftig procent van de behandeling is wat er in je hoofd gebeurt." Tot slot: "Ik gun dit iedereen. Laat mijn verhaal een eyeopener zijn."