Stadse stewardess voelt zich vrij in de lucht
STAD AAN 'T HARINGVLIET - Een gastvrij, voorkomend en vriendelijk mens, bewoner van een prachtig oud huis in Stad aan 't Haringvliet. Ze is trouwambtenaar, doet maatschappelijk vrijwilligerswerk, maar is bovenal stewardess: Yonne Mous. Ze heeft banketstaaf gehaald, een pot thee gezet en is klaar voor een goed gesprek over haar beroep.
Door Lars Jacobusse
Hoewel, ze moet van tevoren nog wel één ding kwijt. Zij is niet de enige stewardess op het eiland en is niet bijzonderder dan al die andere mensen 'in de lucht'.
Dat mag dan zo zijn, zij is iemand die graag vertelt. En de manier waarop zij stewardess werd, is wel degelijk bijzonder te noemen.
Een speciale tekening
"Een tijdje geleden ging het slecht met mijn vader, we dachten dat hij ging sterven. Gelukkig gebeurde dat niet, maar ik was intussen wat spullen gaan ordenen en bij elkaar zoeken. Toen kwam ik een tekening tegen van toen ik zes jaar oud was. Ik zat op school en kreeg de opdracht om te tekenen wat je later wilde worden. Ik had een stewardess getekend…"
Het was een ontdekking voor haar. De tekening was zij vergeten, het beroep stewardess verdween tijdens haar verdere schooljaren totaal naar de achtergrond. "Wel had ik een oom en tante die een internationaal bedrijf hadden. Ze reisden veel en vertelden daar vaak over. Jaren later wilde ik gaan studeren en had ik hele andere plannen. Tot ik op de avondschool een meisje tegenkwam in uniform. Ze was stewardess. Dat wilde ik ook. Dus ik stuurde een brief naar de KLM."
"In diezelfde periode ging ik ergens wat drinken en kwam een man tegen die de toenmalige baas van de KLM, Sergio Orlandini kende. Hij beloofde dat hij mijn naam door zou geven als iemand die stewardess wilde worden. Een tijdje later werd ik gebeld door KLM. Of ik een brief wilde sturen. Ze hadden nog niet gezien dat ik dat al had gedaan. Vervolgens moest ik een test doen. Oefenen met valutasommetjes en dergelijke. Er zaten daar allemaal meisjes die voor mijn gevoel beter waren dan ik."
Hees op je sollicitatie
Uiteindelijk mocht Yonne toch op gesprek komen. "Het weekend voorafgaand aan het sollicitatiegesprek was het carnaval en ik had flink feest gevierd. Ik kwam daar en ik had bijna geen stem. De man met wie ik het gesprek had, meldde van tevoren alvast maar dat hij vandaag een slecht humeur had en weinig kon hebben. Ik ging daarop in door te fluisteren dat ik carnaval had gevierd en nogal hees was. 'Als er één ding is waar ik een hekel aan heb, dan is het carnaval,' antwoordde hij. Toen ging ik ervan uit: ik kan het wel vergeten. Maar dat viel mee, ik werd toch aangenomen."
Ze heeft geen spijt gekregen van haar keuze om de lucht in te gaan. Vliegen is speciaal, vindt ze: "Vliegen is een opluchting. Zodra het vliegtuig zich losmaakt van de grond, is er alleen nog maar het vliegtuig dat van A naar B gaat. Van de buitenwereld is het afgesloten. Het is een afgerond geheel. Je hoeft even niet naar allerlei afspraken, je bent vrij van dagelijkse beslommeringen. Er is alleen het vliegtuig en de mensen aan boord, die veilig van de ene naar de andere plek moeten gaan. Het is misschien lastig uit te leggen, maar dat geeft een gevoel van vrijheid."
Vroeger was vliegen ook nog echt reizen, vertelt ze. "Vroeger konden de vliegtuigen minder ver, dan was je soms 23 dagen onderweg en sliep je vaak aan de grond. Als je ergens blijft slapen, dan heet dat in luchtvaarttermen een slipstation. Bij zo'n lange reis gingen we dan bijvoorbeeld van Amsterdam naar Sydney via Dubai, Karachi, Colombo en Melbourne. En dan weer terug over Kuala Lumpur of iets dergelijks. Dan had je heel wat slipstations en kwam je echt ergens."
Veilig vliegen
Gastvrijheid is niet de hoofdtaak van een stewardess. "Een stewardess is er in de eerste plaats voor de veiligheid. Onze eerste taak is om ervoor te zorgen dat mensen het vliegtuig veilig kunnen verlaten als dat nodig is. Bij een bepaald aantal reizigers moeten er ook een bepaald aantal deuren bezet zijn door stewardessen of stewards."
Beren aan boord
Er gebeuren altijd wel bijzondere dingen onderweg. Ze heeft al heel wat keren met baby's in haar armen gestaan. "Soms werden kindjes geadopteerd. Die mocht ik dan van de vliegtuigtrap dragen en aan de ouders geven. Die zagen hun adoptiekind voor het eerst in mijn armen. Dat is heel bijzonder." Er vlogen ook weleens beren mee in het ruim. En apen, naar Afrika. "Er was een aap die mij niet meer los wilde laten. Hij was blijkbaar op mij gesteld. Ze hebben hem echt vinger voor vinger los moeten maken!"
Een stewardess hoort vaak persoonlijke verhalen: "Het was een keer ergens rond kerst of oud en nieuw, dat weet ik niet meer. We vlogen van Los Angeles naar Amsterdam. Daar zat een man in het vliegtuig die zijn vrouw had verloren. Door te vliegen was hij dichter bij haar, zei hij." Ze loopt even weg en komt terug met een brief. "Kijk, die kreeg ik van mensen die net waren getrouwd en op huwelijksreis waren. We hadden een heel gesprek aan boord, zij lieten foto's zien van hun trouwdag en ze vertelden in deze brief dat ze goed waren aangekomen en bedankten voor de geweldige vlucht en het gift for care geschenk."