Commentaar
Hoogste tijd voor actie
Drie ongelukken binnen één week op de N59 is een triest record. Jaar op jaar stijgt de teller van het aantal personen dat op de weg is verongelukt. Iedereen die je er over spreekt, van de buschauffeur tot de wethouder en van de verpleegkundige die dagelijks naar haar werk in Rotterdam rijdt tot een bestuurder van de provincie is het erover eens dat de weg veiliger moet.
Er zijn online petities opgezet, handtekeningenacties gehouden en nabestaanden hebben emotionele oproepen gedaan om het aantal verkeersdoden een halt toe te roepen. Dat zorgt er in het beste geval voor dat het onderwerp hoger op de agenda komt te staan bij de betrokken bestuurders. Het heeft de afgelopen vijf jaar helaas niet geleid tot concrete actie. De cynische vraag is hoeveel doden er moeten vallen voor er daadwerkelijk iets gaat gebeuren.
Na ieder incident zijn er mensen die zeggen dat het niet aan de weg ligt, maar aan gebruikers die zich niet aan de spelregels houden door bijvoorbeeld in te halen of te keren. Dat is een terecht punt, maar geldt niet in alle gevallen. Zo was er een bestuurder die onwel werd en daardoor op de verkeerde baan terecht kwam en tegen een tegemoetkomende auto botste. Een simpele, stalen vangrail tussen de rijbanen had dit ernstige ongeval kunnen voorkomen.
De betrokken partijen: provincie Zuid-Holland, Rijkswaterstaat en de gemeente Goeree-Overflakkee doen al jarenlang een rituele dans, die bestaat uit vergaderingen, overleggen en het sluiten van akkoorden. Natuurlijk is het superbelangrijk om op één lijn te zitten, stippen aan de horizon te zetten en elkaar te vinden in het midden. En ik geloof oprecht dat het bestuurlijk gezien ingewikkeld is en ik geloof ook in de goede intenties van de bestuurders. Maar na vijf jaar praten wil ik graag een oproep doen om nu écht actie te ondernemen en de 'dodenweg' veilig te maken.
Martijn de Bonte
Hoofdredacteur Eilanden-Nieuws