Spar Nieuwe-Tonge
Mooi stuk in de krant van mijn familie.
Trots, veel herinneringen, er dendert een vrachtwagen vol emoties over me heen.
Maar trots, natuurlijk.
Bijna 65 jaar winkel Klapmuts.
85 jaar van de winkel, die eerst van een tante was, waar onze moeder werkte.
In 1954, ik was 2 jaar, werd de winkel overgenomen.
Onze moeder in de winkel, onze vader met de fiets met een mand voorop de pad op bij Fabert.
Op de fiets naar Achthuizen en andere dorpen met de schorten en de jurken. Later bij de hulppost in 't dorp.
2 vaste postbodes en 1 hulppost.
Moeder thuis in winkel(tje) van 10 vierkante meter.
1965: een grote verbouwing naar een winkel van 50 vierkante meter.
Tsjonge, wat een verandering.
Zelfbedieningswinkels.
Geen koekjesblikken meer met glazen deksels, allemaal open voor een half pond koekjes.
2 van die en 2 van die.
Wat een tijd.
In 1969 overleed onze vader, ik was 17 en zat voor mijn eindexamen Mulo.
Een tante kwam iedere dag helpen in de winkel, zodat ik mijn school af kon maken, waar ik natuurlijk helemaal geen zin in had.
Een moeilijke tijd, maar wel een tijd met veel mensen om ons heen die hulp boden.
1973: verhuisd naar de Kerkring, weer groter.
Hard werken, 't is beslist niet altijd rozengeur en maneschijn, maar 65 jaar is toch wel een prestatie.
Als ik nu de auto zie rijden met alle online bestellingen d'r in, moet ik weleens denken aan dat oude Opeltje van vroeger met de imperial op 't dak.
Ook toen was ik niet groter dan 155 cm en toch moesten er 8 limonadekratten op 't dak als ik ging bezorgen.
Nu wordt er erg hard gewerkt, maar toen was 't ook niet mis.
Zwaar werk, 't lossen van de containers en alles door de kelder naar boven sjouwen op de Zuiddijk.
En zo zijn er zoveel herinneringen, dat ik echt 't spreekwoordelijke boek zou kunnen schrijven.
In januari word ik 67 en dan bestaat de winkel van de familie 65 jaar.
Fijn dat zoveel mensen altijd klant zijn en zijn gebleven al zoveel jaren, vaak van moeder op kind.
Nu is 't ook nog een gezellige ontmoetingsplaats, waar bewoners elkaar treffen en een bakkie kunnen doen.
Hopen dat er nog wat jaren bijkomen.
Hanny Kasteleijn-Klapmuts