Bekendheid
"Ben jij dan die persoon die stukjes schrijft in Eilanden-Nieuws?" De vrouw bij de balie van het ziekenhuis kijkt mij vragend aan als ze mijn naam ziet staan op het pasje van de zorgverzekering. Ik ben voor het eerst als patiënt in het ziekenhuis in Dirksland en ik word direct herkend.
Een kwartier later zit ik tegenover de arts, die vraagt wat voor werk ik doe. Redacteur, zeg ik. "Oh, dan werk je zeker bij Eilanden-Nieuws," is de reactie. Een paar dagen later is het weer raak in een winkel. Voor ik iets heb gezegd zegt de verkoper: "Eilanden-Nieuws toch?" Het is voor het eerst dat ik meerdere keren in één week wordt aangesproken op mijn werk voor de krant. En dat voelt onwennig en ongemakkelijk.
In het weekend ben ik al vroeg in de weer om boodschappen te halen. Terwijl ik wat gehaast met mijn karretje langs de koeling loop op zoek naar crème fraiche staat er een vrouw van middelbare leeftijd naar mij te kijken. Het duurt zo lang dat ik het gevoel krijg iets verkeerds te hebben gedaan, maar dan doorbreekt ze plotseling de stilte. "Mag ik jou iets vragen?" Ik voel weer een gesprek aankomen over de krant, maar desondanks zeg ik automatisch 'Ja'. Ze zegt, terwijl ze mij van boven naar onderen in zich opneemt: "Jij bent best lang, wil je misschien de karnemelk pakken? Ik kan er net niet bij." De weg om een bekende Flakkeeënaar te worden is lang. Gelukkig maar!