Let it snow!?
Met je neus bijna tegen het raam gedrukt de sneeuwvlokken volgen die met duizenden tegelijk naar beneden komen dwarrelen. Als de sneeuwvlokken inderdaad blijven liggen even juichen, en dan naar buiten rennen voor een dansje in de sneeuw. De sneeuwvlokken op je jas te laten vallen, op je haren, hen op te vangen met je tong. Aan een sneeuwpop beginnen, natuurlijk compleet met sjaal, muts, wortel, steentjes en takken. Lekker sleeën, heuvel op, heuvel af, tot de slee omkiept. Glijden op de sloten, steeds oplettend op het zachtste gekraak wat tot een nat pak kan leiden. Ondertussen overal foto's van schieten, weer een winter voor altijd vastgelegd. En daarna met rode wangen weer naar binnen rennen om lekker op te warmen voor de kachel.
Dan is de eerste dag voorbij, het nieuwtje eraf en komt mijn ware aard weer boven. Ik blijf zoveel mogelijk achter glas. Want hee, als ik naar buiten ga krijg ik het koud! Duhh! En als je dan ook nog een eind moet fietsen om de middle of nowhere uit te komen, waarbij je als je pech hebt ook nog eens een keer onderuit gaat, weet je het wel. Het OV is niet veel beter: treinen die uitvallen, bussen die in de file staan. Ik zal nooit groot fan van dit soort winters worden.
Maar eerlijk is eerlijk: de wereld is wel prachtig als er sneeuw ligt. Alles is bedekt met een wit, schoon laagje. De mensen lijken wel vrolijker nu ze eindelijk weer sneeuw kunnen voelen en hun schaatsen kunnen pakken. Elke dag schijnt het zonnetje en is de lucht strakblauw. Dat is beter dan een doorsnee winter met kou en alleen maar regen. Toch maar hopen dan dat Piet Paulusma gelijk heeft met zijn 'zeer koude winter'?