'Ideeën komen vanzelf'

Als Wim Weeda foto's exposeert is hij tijdens de openingstijden van de expositie graag aanwezig. "Ik wil er graag over vertellen", zegt hij. Desnoods een hele dag, zoals pas op de drukke Holle Bolledag in Sommelsdijk waar hij in de remonstrantse kerk exposeerde. Daar was een serie foto's van zijn hand te zien van de verlaten stad Matera en de streek Basilicata in Italië.

Door Kees van Rixoort

Omdat hij zijn foto's graag laat zien, exposeert Wim Weeda regelmatig. Dat doet hij al jaren. Het begon ooit in de Theetuin te Herkingen. Later volgde een reeks exposities in het inmiddels opgedoekte bezoekerscentrum De Punt, bij Ouddorp, alsmede in het gemeentehuis van Dirksland en in Hellevoetsluis. Met fotoclub De Rarekiek, waarvan Weeda al vele jaren lid is, exposeerde hij in het Diekhuus en tijdens de KunstKijk

"Ik fotografeerde als kind al, met het boxje van mijn vader. Toen ik een jaar of zeventien was, had ik een donkere kamer. Ik heb alles zelf geleerd: ontwikkelen, afdrukken. Later ben ik op dia's overgegaan, vanwege de kosten. Kleurenfoto's liet ik afdrukken. In 1999 ben ik met digitale fotografie begonnen. Het begon met het scannen van negatieven. Een jaar later kocht ik een Sony digitale camera, een beregoede camera was dat", vertelt Wim Weeda. In zijn werkkamer staan, naast een snijtafel, computers – voor het bewerken – en printers. Foto's afdrukken en inlijsten doet hij zelf.

Wildwest

"Ik heb het gevoel dat ik wil vastleggen wat ik interessant vind. En dat is breed: landschappen, maar ook portretten. De ideeën komen vanzelf, van het een komt het ander. Ik doe veel aan reisfotografie: Berlijn, Canada, Matera… En nu ben ik bezig met een serie over paarden die zich wild gedragen. Net wildwest. Ik maak nooit veel foto's tegelijk, maar bij die wilde paarden schiet ik snel achter elkaar."

Weeda is gek op zwart-wit. "Kleur is mooi, maar een kleurenfoto kan soms 'leunen' op de kleur. Bij zwart-wit zie je gelijk wat er staat. Meestal zie ik het direct: dit moet een zwart-wit foto worden." Hij heeft zich ook bekwaamd in fine art, een vorm van fotografie die richting kunst gaat.

Bij Hernesseroord exposeerde hij honderd portretten van cliënten. Allemaal zwart-wit en gemaakt zonder flits. Nu de expositie voorbij is, hangen de portretten bij de cliënten thuis. Weeda vond het fotograferen op Hernesseroord een waar genoegen. "Door het contact met de mensen. Ik fotografeer nooit anoniem. Ze kennen me daar allemaal", zegt hij. De portretten zijn gemaakt 'vanuit de hand', niet met een statief. "Dat wordt zo statisch. Nu zijn de beelden veel spontaner."