Hamsteren
Het najaar komt eraan. En dus slaat menig moeder aan het hamsteren. Er moet een winterjas komen. En nieuwe schoenen. En - na een kortstondige, maar indrukwekkende groeispurt - eigenlijk een compleet nieuwe garderobe. En dus struinen we door de winkelstraten en speuren het wereldwijde web af. Tot een paar jaar geleden was het niet zo lastig. Ik ging naar een winkel, vulde mijn tas en thuis wachtte me dan een hoop dankbaarheid.
Maar dat is veranderd. Beide meiden hebben namelijk een behoorlijk felle mening ontwikkeld over mode. En dus zit er niets anders op dan ze mee te sleuren door de winkelstraten en samen geduldig door 150 met jurkjes gevulde webpagina's te klikken. Van hamsteren is dan geen sprake meer, want onze meiden zijn behoorlijk kieskeurig. Zo zijn bepaalde kleuren onbespreekbaar, zo ontdekte ik toen ik een te schattig zwart rokje voor onze driejarige omhoog hield. Ze rolde nog net niet met haar ogen terwijl ze heel gedecideerd zei: "Dat is zwart. En zwart is saai." En ook onze oudste weet wat ze wil. Een prachtige zwart met witte jurk die al maanden in haar kast hangt te wachten, kan daarover mee praten; "Daar zit geen roze in, dus die trek ik niet aan."
Ik dacht mijn probleem te halveren door de 'oude' wintergarderobe van de oudste - die een serieuze groeispurt heeft doorgemaakt - over te hevelen naar de kast van de jongste. Mis! "Die jurk doe ik niet aan," zei de jongste. "Die is oud." Zuchtend verhaalde ik over arme kindjes die niets hadden. Het hielp niet. Of beter gezegd: het hielp mij niet. Beide meiden boden namelijk spontaan aan om wat kleding te doneren: de oudste had nog een zwart met witte jurk weg te geven en de jongste wilde wel afscheid nemen van het jurkje dat net vanuit de kledingkast van haar zus naar de hare was verhuisd. Als je niet beter wist, zou je er ontroerd van raken...