Het is mijn grootste nachtmerrie
49 dagen op zee. Als je op een mooi cruiseschip zit ergens op een warme zee, met zwembad en all inclusive bar aan boord klinkt dit echt zo slecht nog niet. Mocht je nou niet die luxe hebben en op een houten bootje per ongeluk 125 kilometer afdrijven, zorg dan maar dat je vis kan vangen en zeewater kan filteren anders ben je toch echt de sjaak. Oh ja en neem een grote vlag mee, of een vuurbal-pistool, zodat je niet eerst tien schepen aan je voorbij ziet varen voor een oplettende kapitein je ziet en zo aardig wil zijn je even op te pikken. Het is mijn grootste nachtmerrie, helemaal alleen op zee weken lang, zonder normaal eten of drinken. Een Indonesche jongen overkwam het. Denk je een rustig baantje te hebben, beetje op de visfuiken letten en ineens knapt de kabel waarmee je vast zit en drijf je af. Richting open zee. Tien grote schepen voeren hem voorbij en niemand die hem opmerkte. Het zullen 49 angstige dagen zijn geweest. En dan de opluchting die hij gevoeld moet hebben toen hij wel gezien werd. Waarschijnlijk had hij het al opgegeven, niet meer durven hopen dat hij ooit nog levend van het vlotje af zou komen. Misschien had hij niet gedacht ooit zijn ouders nog terug te zien. Maar hij is gered, veilig en wel aan land en weer herenigd met zijn ouders. Of hij nog terug gaat naar zijn oude baantje? Als ik hem was zou ik toch veilig in een supermarkt mijn brood gaan verdienen.