Aanslagen
In het Reformatorisch Dagblad van 29 september 2018 stond een leerzaam artikel over terreuraanslagen. De gedachte zou kunnen heersen dat het westen gebukt gaat onder allerlei terreuraanslagen. Soms zien we lijstjes met namen als New York, Madrid, Londen, etc. Uiteraard doen we niets af van de ernst van de dingen die daar zijn geschied, maar de vraag is wel: hoe staat het nu echt met de aanslagen? Wat blijkt? In 2017 zijn er wereldwijd 8584 aanslagen geweest. De meeste ervan vonden plaats in Irak (1951) en Afghanistan (1171). Vrijwel alle aanslagen vinden plaats in de islamitische wereld. De meeste slachtoffers van aanslagen zijn islamieten! Dat geeft veel te denken.
In de eerste plaats hebben aanslagen een verwoestende werking. Wat een leed wordt er door aangericht en hoeveel mensen hebben verdriet en pijn daardoor. Kinderen worden gedood. Mannen en vrouwen vinden van het ene op het andere moment de dood. Velen raken ook gewond door de aanslagen. Het leed wat wordt aangericht is met geen pen te beschrijven. Landen als Afghanistan zijn echt niet veilig. Er vinden gemiddeld drie aanslagen per dag plaats. Er vielen in 2017 bijna 5000 doden daardoor. Het uitwijzen van vluchtelingen naar dat land is daarom niet goed. Het land is gewoon niet veilig en mensen komen om door het massale en bloederige geweld. Wat zullen samenlevingen hier ook in de toekomst steeds de bittere vrucht van moeten dragen. Nijd, haat, verdriet en ontwrichting zijn de gevolgen van terreur. Het zal jaren kosten om vrede en orde te scheppen in dergelijke samenlevingen.
In de tweede plaats zijn de oorzaken van de terreur het toenemende radicalisme in dergelijke landen. Weliswaar is IS goeddeels verslagen, maar veel leden ervan hebben zich verspreid over de islamitische wereld. Ook komen oude terreurgroepen zoals Al-Qaida weer opnieuw tot leven. Gelukkig neemt het aantal aanslagen af, maar het is nog steeds erg hoog en vergt nog immer slachtoffers. Bovendien wordt de tactiek van de terreurplegers ook meer verfijnd, zodat grote aanslagen, met heel veel gewonden en doden, steeds meer gestalte krijgen. Terreur is het wapen van de machtelozen, maar dat betekent niet dat machteloze mensen geen schade kunnen aanrichten. Integendeel, meer en meer wordt duidelijk dat het gaat om een structureel probleem waar zomaar geen oplossingen voor zijn gevonden. Wel zijn (westerse) veiligheidsdiensten meer toegerust voor hun taak. In het westen worden regelmatig groepen opgerold die met dergelijke zaken bezig zijn.
Tenslotte blijft de belangrijke vraag hoe de gewone islamiet hierop reageert. Kijk, er vinden veel aanslagen plaats. Die aanslagen worden vaak omkleed met religieuze argumenten. De Islam zou volgens sommigen dit met zich meebrengen en radicale moslims beroepen zich ook op de praktijk van Mohammed. Het lijkt me dat gewone moslims daar best vragen over zullen hebben. Het is maar de vraag of dit wel de goede weg is die de religie wijst. Bovendien kan ik me voorstellen dat er fundamentele twijfel ontstaat over de diepste wortels van de Islam. Het zou zomaar kunnen dat mensen gaan twijfelen en dat kan mensen meer vatbaar maken voor de boodschap van Gods Woord. Nee, niemand zit op het Evangelie van het kruis te wachten, maar het kan wel zijn dat de Heere dwars door alles heen Zijn Woord kracht geeft. Wat is het daarom belangrijk dat moslims de goede boodschap horen. Juist in een tijd van gevaar en twijfel kan het Evangelie van Christus betekenis krijgen. Weliswaar hebben de christenen er soms ook niet naar gehandeld, maar de Heere Jezus preekt vrede door Zijn bloed. En dat is het middel wat een wereld vol gevaar nodig heeft. Ook vandaag.
Ds. W. Visscher