'We schuiven het nog even voor ons uit'
"Hey, ik dacht dat jullie deze vakantie de hele woonkamer zouden gaan opknappen?", vragend kijk ik mijn ouders aan. Mama knikt. "Ja dat was ook de bedoeling, alleen er is heel veel tussen gekomen, waardoor we het even doorschuiven op onze to-dolijst." Lachend schud ik mijn hoofd en denk ik bij mezelf dat ik deze zin de komende paar maanden nog wel vaker zal horen.
Toch mag ik er eigenlijk niets van zeggen, want ik schuif klusjes ook altijd voor me uit. Zo roep ik al maanden dat ik nog een televisiemeubel wil kopen voor in mijn kamer en dat mijn spiegel echt snel opgehangen moet worden. Ook zou ik samen met een huisgenootje zo snel mogelijk onze keuken opknappen. We zijn ondertussen een maand verder en er is nog niet heel veel gebeurd. Dat sommige klusjes dus twee jaar op een to-dolijst staan, verbaast mij niets. Het kopen van die televisiemeubel staat nu al een jaar op mijn to-dolijst en ik weet niet of het er snel vanaf zal komen. Verder verwacht ik dat als ik over 4 maanden thuis kom bij mijn ouders ik weer te horen krijg: "Het staat op ons lijstje om te doen, maar we schuiven het nog even voor ons uit. Het komt nu niet uit." Maar ach ja, who am I to judge?