'In Herkingen zeggen ze hallo en hoi tegen je. Net zoals in Afrika'
SOMMELSDIJK – Even op de foto? Natuurlijk! Eerst binnen, achter de balie van VluchtelingenWerk Goeree-Overflakkee, waar ze één dag in de week te vinden is. Oké, ook nog een foto buiten, voor de deur. Geen last van de zon? "Nee, hoor. Ik kom uit Afrika."
Tekst en foto: Kees van Rixoort
Hanan Omer komt uit Eritrea, het Oost-Afrikaanse land dat veel bewoners de laatste jaren ontvluchten.
Ook voor haar was er reden genoeg om, zoals zoveel landgenoten, te vluchten en een betere, veilige toekomst te zoeken in Europa. Nee, over haar vlucht wil ze liever niets vertellen. Wel dat ze haar achtergebleven moeder mist in "haar eigen land". Eritrees eten, mist ze dat niet? "Nee, dat maak ik hier zelf. Er zijn Eritrese winkels in Rotterdam en Den Haag. Daar kan ik alles kopen." Nederlands eten? "Soms is dat wel lekker, iets met aardappels. Maar ik houd vooral van paprika's. Heet eten."
Na een periode in verschillende asielzoekerscentra kreeg ze een woning in Herkingen. Bijna vier jaar woont ze er nu. "Het is heel fijn in Herkingen", zegt Hanan. "Rustig. Ik heb goede contacten met de buren. De mensen in het dorp zijn heel goed en aardig. Ze zeggen hallo en hoi tegen je, net zoals in Afrika. Dat is heel belangrijk voor een vluchteling."
Ze is heel blij met haar eigen huis. "Een mooi gebouw met een grote tuin." En ze is blij dat het in Nederland staat. "Nederland is een mooi land. Het is er veilig en er is vrijheid." Ja, Herkingen is klein en afgelegen, maar de bus rijdt tegenwoordig regelmatig. Dat was in het begin wel anders.
Inburgeren
Vlucht je naar Nederland en krijg je een verblijfsstatus, zoals Hanan, dan ben je verplicht in te burgeren. "Ik ben klaar met inburgeren", zegt ze met een brede lach. Ze leerde Nederlands – "moeilijk" – en kwam van alles te weten over bijvoorbeeld de geschiedenis, de geografie en de gewoonten van haar nieuwe vaderland. Het diploma inburgering is binnen. Ze zegt dat ze veel te danken heeft aan mevrouw Ineke en mevrouw Mary, die haar zo goed hielpen.
Nu krijgt ze hulp van mevrouw Lydia. Ze mag dan klaar zijn met inburgeren, maar Hanan wilde meer. Bij Albeda in Middelharnis brengt ze sinds maart 2018 een jaar lang haar kennis op een hoger niveau. Het spreken en schrijven moet nog beter, vindt ze. Vandaar. Ze wil de grammatica onder de knie krijgen. En haar uitspraak verbeteren. "Ik ben niet bang om te praten, maar wel een beetje nerveus. Ik zoek mensen op, ik ga niet zitten wachten. Ik wil goed Nederlands leren."
Hanan werkt een dag achter de balie van VluchtelingenWerk Goeree-Overflakkee. "Goed voor de contacten. En voor de gezelligheid." Ook ondersteunt ze via VluchtelingenWerk nieuwkomers uit Congo in Herkingen. Verder is ze een dag in de week actief bij CuraMare. Daar helpt ze oudere bewoners bij het bloemschikken. Beide baantjes zijn niet betaald. Vrijwilligerswerk deed Hanan ook voor de openbare bibliotheek in Middelharnis, die een project had voor vluchtelingen.
Iets sociaals
Het liefst zou ze betaald werk gaan doen. "Iets maatschappelijks, iets met groepen… Ja, iets sociaals." Duidelijk: Hanan Omer is graag onder de mensen. Dat was ook te merken toen ze pas een kleine tweehonderd bezoekers van het internationale diner in Dirksland welkom heette.