Vreemdelingbeleid
Er komen vluchtelingen naar Nederland. Bijna dagelijks kunnen we er over lezen in de krant. Vaak betreft het mensen die op de vlucht zijn voor armoede, terreur, oorlog en tal van andere zaken meer. Persoonlijk ben ik voor een ruimhartig toelatingsbeleid, omdat mensen niet voor hun plezier huis en haard verlaten en we vanuit de Bijbel de opdracht hebben om onze naaste in nood te helpen. Daarbij ben ik voor een heel streng integratiebeleid. Mensen die hier komen moeten zich aanpassen en op zijn minst, na enige tijd, de taal van ons land kunnen spreken. Ook moeten ze zich houden aan de beginselen van onze rechtsorde. Kortom, vreemdelingen kunnen we toelaten, maar ze moeten zich wel aanpassen aan onze Nederlandse rechtsorde. Bij afwijkend gedrag moeten mensen weer teruggestuurd worden naar het land van herkomst.
Onlangs hebben we gezien hoe twee kinderen, na een ware campagne in de media, uiteindelijk in ons land konden blijven. Ik gun die kinderen van harte een goede toekomst en hoop ook dat ze zich als waardige burgers zullen ontwikkelen. Toch heb ik moeite met de hele gang van zaken. Is het wel eerlijk om deze kinderen de toegang tot ons land toe te staan? Hoe zit het met al die andere mensen die zich keurig aan rechterlijke uitspraken hebben gehouden? Is het wel rechtvaardig wat hier is gebeurt? Kortom, er zijn bij deze zaak tal van vragen te stellen. Het feit dat de medewerkers van de IND zich tamelijk in hun hemd gezet voelen is een ernstig en sprekend signaal. Het wringt gewoon en daarom moeten we denk ik ons kritische vermogen niet verliezen. Een enkele opmerking bij deze lastige zaak.
In de eerste plaats heeft de hele procedure heel lang geduurd. Jaren en jaren is men bezig geweest om de moeder en de kinderen in ons land te houden. Onze wetgeving kent gelukkig allerlei mogelijkheden om verkeerde dingen tegen te gaan. Beroepsmogelijkheden zijn er om de rechtsgelijkheid van de burgers te waarborgen. Het is ook een garantie dat zaken eerlijk verlopen. En dat alle argumenten worden meegewogen. Het kan echter ook te veel zijn en te lang gaan duren. Slimme raadgevers weten altijd nog wel een gaatje te vinden. En als de nood dan echt aan de man komt, kunnen de kinderen plotseling verdwijnen. Dit geeft toch een wat nare nasmaak aan deze zaak. Kan het niet wat sneller en eerlijker?
In de tweede plaats hebben allerlei rechters zich over deze zaak gebogen. We leven in een land waar de rechtspraak heel goed is georganiseerd. De rechter is bekwaam en onafhankelijk. Het is daarom wrang als na zoveel uitspaken, onder druk van de media en de publieke opinie, een bewindspersoon uiteindelijk besluit dat de kinderen mogen blijven. Persoonlijk gun ik dat die kinderen wel, maar waar hebben we in dit land nu rechters voor. Die mensen gaan na of er eerlijk is gehandeld en of er gelet op de wet en vergelijkbare gevallen redenen zijn om die kinderen hier te laten. Die redenen heeft de rechter niet gevonden. En heel wat rechters hebben zich erover gebogen. Daarom is het wrang naar andere vluchtelingen en ook naar de rechtsorde dat uiteindelijk die kinderen hier konden blijven. Ergens roept dat de gedachte op dat als je je zin niet eerlijk kunt krijgen, je dan maar via rumoer toch resultaat kunt boeken. Het lijkt mij een blaam op het hele beleid rond vluchtelingen. Iets wat we rond dit gevoelige thema niet kunnen gebruiken, lijkt mij. De IND mensen komen niet voor niets met hun bezwaren.
Tenslotte nog iets. Er zijn vluchtelingen. Wat mij betreft mogen we in ons land best ruimhartig zijn. Dat kost geld en moeite, maar omzien naar onze naaste in nood is Bijbelse plicht. We moeten echter wel eerlijk blijven. Laat de politiek dan het kinderpardon verruimen. Maar we moeten niet de kant op dat het doel de middelen gaat heiligen. En daar lijkt het in deze zaak wel heel erg op.
Ds. W. Visscher