Religieus erfgoed

Onlangs las ik in de krant een stukje over religieus erfgoed. Het gaat dan vooral om de gedachte dat er de komende tien jaren tussen de 1.500 á 4.500 kerken leeg komen te staan. De komende jaren komt er in Nederland dus elke week een kerk leeg. Het gebouw kan, door de secularisatie, niet meer gebruikt worden voor erediensten. Elke week dus weer één. Het gaat snel met de ontkerkelijking van ons land. Wat moet er echter met al die lege kerken gebeuren? In enkele steden worden er coördinatoren ingezet om hier zinnig mee om te gaan. Soms zal een kerk gesloopt worden. Soms zal er een moskee van gemaakt worden. Soms zal het een gebouw voor ontspanning of iets anders worden gebruikt. Kortom, de niet gebruikte kerkgebouwen vragen de aandacht. Hoe kijken we daar tegenaan?
In de eerste plaats is het natuurlijk goed om hierover na te denken. We kunnen de leegstaande gebouwen gaan slopen, maar daarmee wordt ook een stuk verleden uitgewist. Ook is het de vraag of het goed is om alles van vroeger maar te slopen. In Rotterdam zijn er prachtige kerken gesloopt, denk aan de Koninginnekerk, die veel historische betekenis hadden. Het zou een groot verlies zijn als dit verleden zou verdwijnen. Het is daarom een goede zaak om eens goed na te denken wat er met al die kerkgebouwen moet gebeuren. Er zullen ook vragen rijzen hoe we met een dergelijke gebouw omgaan. In Rotterdam is er jaren geleden al een kerk omgebouwd tot moskee. Slopen, ombouwen tot moskee, een plaats voor ontspanning en tal van andere zaken moeten doordacht worden. Er kan een plan gemaakt worden wat er met de gebouwen gaat gebeuren. Religieus erfgoed…
In de tweede plaats is een dergelijke ontwikkeling natuurlijk ook buitengewoon triest. Het is een onderstreping van het feit dat Nederland meer en meer onkerkelijk is. De kerk, het geloof en de Bijbel zijn verdwenen naar de marge van de samenleving. Vanzelf in bepaalde gebieden merken we daar niet veel van, maar in grote lijnen is dat wel het geval. Nederland is een seculier en liberaal land, waar voor God en Zijn Woord vrijwel geen plaats meer is. We merken dat ook in tal van andere zaken. De zondag bijvoorbeeld staat als rustdag meer en meer onder druk. Verdwijnende kerken, open winkels op zondag, losheid in relaties en tal van andere dingen maken duidelijk dat ons land het christelijke verleden achter zich heeft gelaten. Dat is triest, maar we zullen ermee moeten leren omgaan. Dat vergt nog best de nodige aandacht. Wegkruipen in beschermde gebieden lijkt mij geen goede optie. Ook daar immers waait de ruwe wind van de secularisatie overal doorheen. We zullen moeten leren omgaan met een ander Nederland. Hoe dat moet zal stukje bij beetje duidelijk worden. De kerkdienst, de dagelijkse Bijbellezing en het aanhoudend gebed lijken mij daarvoor essentieel.
In de derde plaats geeft de sluiting van een kerk per week ook een diep verlangen. Er worden inderdaad her en der nog wel een paar nieuwe kerken gebouwd. Dat aantal weegt echter totaal niet op tegen de aantallen die gesloten zullen worden. In het verleden waren de kerken belangrijk. Er is een tijd geweest dat het merendeel van ons volk naar de kerk ging. Wat zou het groot zijn als dat weer eens zou gebeuren. Mogelijk denkt u dat dit onmogelijk is. Bij mensen is dat inderdaad onmogelijk. Maar niet bij God. We lezen in de Bijbel dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Op de Pinksterdag kwamen er 3000 mensen tot bekering. De Heilige Geest doet wonderen. Laten wij ons daarom bekeren en bidden. Dat is de weg waarin de Heere werkt. Ook vandaag.