Een religieuze samenleving
Onlangs was ik enkele dagen in een land op het Arabisch schiereiland. Het is best leerzaam en indrukwekkend om zomaar enkele dagen in een dergelijk land rond te lopen. Veel criminaliteit en onrust heb ik er niet gemerkt. Ook 's avonds niet. Kennelijk functioneerde het politieapparaat er adequaat. Wat ook opvalt is de temperatuur. Je moet er niet voor terugschrikken om een wandeling te maken bij 35 graden. De warmte komt je overal tegemoet, behalve in huis waar de airco aanstaat. Maar los daarvan is het ook boeiend om dergelijke landen te bezoeken. Laat ik eens enkele dingen noemen die leerzaam zijn.
In de eerste plaats kom je in een door en door religieuze samenleving. Weliswaar is het de valse godsdienst van de Islam, maar religie is belangrijk. Tientallen moskeeën laten vijf keer per dag hun oproep tot gebed horen. Het hele dagritme wordt in feite door de religie bepaald. In een nieuwbouwwijk komt natuurlijk ook een moskee te staan. En de mensen gaan ernaar toe. Op allerlei manieren vervult de godsdienst een belangrijke rol in het leven. Dat was in Nederland in het verleden ook zo, maar dat is voorbij. Wat is het verschil tussen en religieus land en een seculier land toch groot. Bij ons worden in nieuwbouwwijken vrijwel geen kerken meer gebouwd. En de bestaande kerkgebouwen worden soms omgebouwd tot winkels of plaatsen van vermaak. In de islamitische landen kom je dat niet tegen. Het geeft weemoed naar eertijds. Wat heeft ons land toch een weerkeer nodig naar God, de Bijbel en de kerk. Helaas, de feitelijke ontwikkeling is anders.
In de tweede plaats valt ook het gedrag van mensen op. Als ik op een warme zomerdag door Amersfoort loop dan is er veel te zien. Vooral de kleding van mannen en vrouwen valt op. De losbandigheid komt je bijna overal tegemoet. Onze cultuur draagt een sterk erotisch stempel. We zijn individualisten en we weten zelf wel wat goed voor ons is. We geloven in onszelf. Dat is het geloof van de meeste Nederlanders. Geloof in jezelf… Dat ligt in het land wat ik bezocht heel anders. Daar worden regels in acht genomen. Kleding bijvoorbeeld moet verhullen en bedekken. Je zult er geen Arabische vrouw tegenkomen in korte broek of zonder sluier. Vrouwen dragen gepaste kleding en ook mannen weten zich stijlvol te kleden. De door en door Bijbelse gedachte dat we kleren dragen om onze schaamte te verhullen zie je daar in praktijk gebracht. Als je zo rondkijkt op straat dan zijn er ook inderdaad misstanden. Maar wat zou het een zegen kunnen zijn als we in ons land weer eens zouden weerkeren naar normen van zedelijkheid. Wat dat betreft valt er van die landen nog wel iets te leren. Een sluier komt heel wat dichter bij de Bijbelse manier van leven dan de bikini.
In de derde plaats zijn dergelijke landen godsdienstig. Mensen geloven er in God. Weliswaar de verkeerde God en een verkeerde godsdienst, maar geloof in God is er buiten elke twijfel. Dat is me wel ook opgevallen in de omgang met mensen uit bijvoorbeeld Afrika. Ze begrijpen gewoon niet dat mensen niet in God geloven. Geloof in God in een vast onderdeel van hun leven. Wij zijn dat in onze samenleving kwijtgeraakt. Paulus noemt dat in Romeinen 1 tot driemaal toe 'overgegeven'. We zijn overgegeven aan onze eigen dwaasheid. En dat geeft te denken. Seculiere mensen hebben bekering nodig. Moslims hebben bekering nodig. Dat staat buiten kijf. Maar als we nu eens de vraag stellen waar het meer waarschijnlijk is dat God Zijn grote werken verricht dan komen er best indringende vragen. Zouden mensen die God bewust hebben verlaten en afscheid van de ware God hebben genomen, niet nog moeilijker met het Evangelie te bereiken zijn dan mensen die een verkeerde godsdienst aanhangen? Het is een vraag, maar laten we bidden of God Zijn Geest wil zenden. Dan zijn er grote wonderen te verwachten in de wereld van de Islam. Daarover zou nog meer te schrijven zijn, maar wellicht een andere keer.
Ds. W. Visscher