Daar kraait geen haan naar
Heerlijk joh, barbecueën. Van mij hoeft het niet elke week, maar zeker rond deze zonnige periode is een lekkere BBQ een welkome afwisseling op het dagelijkse menu. Zoals al gezegd met mate: meestal is het een behoorlijk vette hap en ik hoef mijn ecologische én lichamelijke voetafdruk niet al groter te maken dan hij al is. Zelf sta ik overigens niet vaak zelf te roosteren. Ik laat anderen de hete kastanjes (of: kip) uit het vuur halen. Al heb ik nog wel wat ijzers in het vuur. Vaak gaat dat uitbesteden goed en weet de persoon die de vleestang hanteert wel wanneer het vlees naar behoren is. Soms is het meer een koekenbakker dan een vleesbrader. Ik moet eerlijk bekennen dat ik – nog niet eens zo heel gek lang geleden – in mijn jaszak een dankbare opslagruimte vond voor wat rauwe karbonade. Mijn darmflora kan best wat hebben, maar dit had wel heel rauw op m'n dak gekomen.
Sommige mensen zien niks in het kluiven op halfgare of half ontdooide kippenpootjes. Toch ben ik er – om het bij dat dier te houden – als de kippen bij wanneer er iemand voorstelt om een keer te gaan BBQ'en. Een mals stukje kip of goed doorbakken hamburger is niet te versmaden. Dit zomerseizoen ben ik van plan om wat nieuws te proberen. Ik heb wel eens gelezen dat er vuurkruiden bestaan, die het vlees tot net een extra massage voor de smaakpapillen maken. Die wil ik wel eens uitproberen.
Tenslotte is het barbecueën op zichzelf ook al een leuke sociale activiteit, waarbij je niet elkaar zwart maakt, maar je aanstaande maaltijd. Toch zijn er mensen die er niets in zien. Zo zijn er dierenfanaten die uit principiële overwegingen tegen BBQ'en zijn. Dat vind ik persoonlijk ietwat overdreven. Die paar beestjes, daar kraait geen haan naar. Deze ligt namelijk al op de barbecue.