Te zacht rijden, dat is pas irritant
Ieder mens is uniek. Dat blijkt maar weer als ik de verschillende vormen van overlast zie waar mensen zich kapot aan ergeren. De een heeft een hekel aan hondenpoep op straat, de ander ergert zich aan rondhangende jongeren en een derde wordt witheet van overlast van de buren. En zeker, dat kunnen erg vervelende dingen zijn. Maar ik verbaasde me dat mijn grootste irritatie er niet bij stond: zachtrijders. Zo ook afgelopen weekend. Ik kwam uit Den Haag en ik moet zeggen dat ik mij netjes aan de snelheid hield. Als ik op een verkeersbord 100 zie staan, dan zal ik zéker 100 gaan rijden. Met een lekker gangetje naar huis. Maar dat lekkere gangetje werd al gauw verstoord toen ik bij Voorne-Putten kwam. Ineens was daar een auto voor mij die op de 75 km/h bleef hangen. Mijn bloed begon langzaam te borrelen. Ik nam wat minder afstand, om subtiel te laten merken dat de chauffeur te langzaam reed. Maar niets hielp en ik besloot weer afstand te nemen. Na de nodige irritatie was daar eindelijk een lichtpuntje in zicht: de rotonde. Ik hield mijn voet al klaar om het gaspedaal te testen hoe diep die ingedrukt kon worden. Zodra ik de kans kreeg, reed ik er behoorlijk hard voorbij en haalde de auto in. Dat was ook weer opgelost. Ik had de ene irritatiebron achter me gelaten, maar de volgende ergernis diende zich al weer aan. De auto voor mij reed opnieuw 75 km/h… Zodra ik op de sluizen na Hellevoetsluis was, scheurde ik iets te snel deze auto weer voorbij. Wat irritatie zoal met je doet…